Siedem lat po zakończeniu fatimskich objawień Matka Boża zezwoliła siostrze Łucji na ujawnienie treści drugiej części tajemnicy fatimskiej. Dotyczyła ona nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi.

Uczestnicząc w nabożeństwie pierwszosobotnim wynagradzamy Maryi pięć zniewag i bluźnierstw raniących jej serce, które wymienił Jezus Łucji podczas jej czuwania. Są to: obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu, przeciw Jej Dziewictwu,  przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu, obelgi przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec nieskalanej Matki, bluźnierstwa, które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach.

To również wielka pomoc dla ludzi grzesznych, zaproponowana przez Maryję i Jezusa: „przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden Różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”- powiedziała Maryja.

Jezus w szczególny sposób podkreślał, że aby nasze dusze oczyściły się, podczas nabożeństw ku czci Maryi, nie możemy być obojętni, bez zaangażowania i silnego szczerego pragnienia.

Nasze życie zawsze będzie wypełnione wszelkiego rodzaju pokusami, słabościami z którymi musimy walczyć, które bardziej lub mniej oddalają nas od Boga. Nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca Maryi stanowi pomoc, kierunek i wsparcie w naszej drodze ku wieczności.