Wczoraj wypadało liturgiczne wspomnienie Św. Katarzyny ze Sieny, Współpatronki Europy. Z tego tytułu w Wałbrzyskiej Kolegiacie Pw. NMP Bolesnej i Św. Aniołów Stróżów ks. Proboszcz wygłosił piękne kazanie, w którym nakreślił rolę i niepodważalną wartość kobiety.

Patronka naszego kontynentu. Ustanowiona przez Jana Pawła II. Piękna Włoszka. Nie bała się dotykać sumienia nawet samych papieży. Mistrzyni dialogu. Bardzo dobrze wiedziała, w którą stronę poprowadzić rozmowę. Jakie tematy poruszać, a jakich nie poruszać. Latarnia tamtych czasów (1347-1380).

Jan Paweł II nie bez kozery ustanowił Św. Katarzynę ze Sieny Współpatronką Europy. Ta skromna i niespecjalnie wykształcona kobieta niosła i nadal niesie ponadczasowe przesłanie – otwartego dialogu. To Ona doradzała samemu Papieżowi nie bojąc się zmycia głowy za mówienie prawdy, padły słowa podczas głoszonego kazania. To Ona pokazywała i nadal pokazuje zatwardziałym heretykom i skrajnie ortodoksyjnym chrześcijanom jak żyć. Żyć w prawdzie, wolności słowa, miłości, obopólnym szacunku, w zgodzie z sumieniem i wartościami chrześcijańskimi. Ta prosta i zwyczajna kobieta nakreśliła właściwą drogę dzisiejszego chrześcijaństwa. Drogę podążania w Chrystusie, naszym Mistrzu.

Ta piękna w swej prostocie kobieta, walczyła o jedność Kościoła, kładąc nacisk na wzmacnianie Go od środka, na odbudowę trwałych fundamentów wiary opartej na słowie i czynach samego Jezusa. Tylko takie fundamenty umożliwią trwały efekt, pozwalając na pełną i rzetelną współpracę. Fundamenty bazujące na otwartości serca, życiu w prawdzie, zgodnie ze Słowem Bożym, nie zaś oparte na dogmatach i prawdach wiary – bo te każdy z nas ma w sobie. Kwestią indywidualną jest, czy chce żyć zgodnie z nauką Jezusa, czy z nauką ludzi nieczystego serca. Dzięki takiej postawie Św. Katarzyna jest wzorcem dla współczesnych polityków i przedstawicieli państw. Jest wzorem dla pielęgniarek, którym także patronuje, dla księży, nauczycieli, lekarzy, konserwatorów zabytków i powierzchni płaskich – dla kobiet, mężczyzn, rasy białej, żółtej, czarnej… Słowem – dla wszystkich żyjących obecnie ludzi.

Ta ponadczasowa Święta wniosła do Kościoła niepowtarzalny Dar – Dar ludzkiego Słowa opartego na Prawdzie.

Należy pamiętać, że 29 kwietnia to także Dzień Męczeństwa Duchowieństwa Polskiego w czasie II wojny światowej, podczas której zginęło blisko 20% polskiego duchowieństwa (ok.3 tys. ludzi).

red. Marta Chrisidu