Drodzy przyjaciele Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu i Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej!

Chrystus Pan zmartwychwstał – prawdziwie powstał!

Czytając ewangeliczne opisy zmartwychwstania Pana Jezusa zauważamy, że Jego życie jest już zupełnie inne i jest nową formą egzystencji. Pokazuje, że pośród naszego starego świata istnieje jeszcze jeden, nowy wymiar życia, który może się stać udziałem każdego z nas.

W pierwszym czytaniu słyszeliśmy, że Piotr przytoczył słowa Psalmu 15, kiedy mówił o zmartwychwstaniu Pana Jezusa: „Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu. Dałeś mi poznać drogi życia i napełniłeś mnie radością przed obliczem Twoim”. Zatrzymajmy się na słowach: „Dałeś mi poznać drogi życia”, ponieważ odnoszą się one do tej najdoskonalszej formy życia, które otwiera dla nas zmartwychwstały Pan i pokazuje, abyśmy dokonywali właściwych wyborów. Jakie są te drogi?

W paradoksalny sposób drogi nowego życia łączą się ze śmiercią. Drogi te pokazuje nam Pan Jezus, kiedy umiera na krzyżu i zmartwychwstaje, aby żyć w nowy sposób. Ze śmierci wcielonego Syna Bożego rodzi się życie. Wyraża to starożytna modlitwa Kościoła: „Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy, choć poległ Wódz Życia, króluje dziś żywy”. Aby wejść na drogę życia ze Zmartwychwstałym trzeba umrzeć jak ziarno pszenicy, o którym mówi Pan Jezus: „Jeśli ziarno pszeniczne nie obumrze zostanie tylko samo, ale jeśli obumrze przynosi plon obfity” (J 12, 24). Pan Jezus mówi o śmierci dla grzechu, śmierci starego człowieka ze wszystkimi grzechami. W ewangelii słyszeliśmy o kobietach, którym Anioł powiedział, że Jezus żyje, i dlatego one pospiesznie oddaliły się od grobu. Grób symbolizuje stan śmierci z powodu grzechu, który osłabia miłość, a nawet może ją zabić. Postawa kobiet oddalających się od grobu powinna być dla nas ważnym przesłaniem. Słysząc jak one, że Pan Jezus zmartwychwstał i żyje, powinniśmy oddalać się od naszych grobów. Jeśli będziemy trwać w stanie grzechów jak w grobie, to nie spotkamy żywego Pana i nie będziemy mogli uczestniczyć w Jego życiu.

Drogi nowego życia mają mały, niekiedy niezauważalny początek, podobnie jak nowe biologiczne formy życia w przyrodzie. Na tę drogę wchodzimy przez sakrament chrztu, który może wydawać się takim małym, niezauważalnym początkiem. Życie, które otrzymujemy w tym sakramencie, jest widoczne tylko oczami wiary. Jednak posiada ono w sobie Boży potencjał wielkiego rozwoju. Bo drogi Boże nie są drogami ludzkimi mówi Pan (por. Iz 55, 9), który odwraca proporcje i sprawia, że to, co małe, staje się wielkie. Małe, drobne rzeczy w naszym życiu mogą być początkiem wielkich rzeczy, jak ziarenko gorczycy, które staje się wielkim drzewem.

Św. Augustyn, który komentował słowa Psalmu: „Dałeś mi poznać drogi życia”, uważa, że słowa te mówią o drogach pokory. Pan Jezus pokazuje nam drogi pokory, kiedy jako Bóg równy Ojcu przyjmuje postać sługi jako Człowiek. Uniżył samego siebie aż do śmierci i to śmierci krzyżowej (por. Flp 2, 8). Takiej drogi życia nikt nie mógł wymyśleć, bo przekracza ona ludzkie wyobrażenia. Ale – jak zauważa św. Augustyn – tylko droga pokory może przywrócić życie tym, którzy utracili je przez pychę. Pokora zwycięża pychę i prowadzi do życia, ponieważ Pan daje łaskę ludziom pokornym.

Papieski Wydział Teologiczny i Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Świdnickiej chcą iść drogami, które Pan Życia daje nam poznać. Podejmując nasze zwyczajne zadanie kształcenia studentów w dyscyplinach nauk teologicznych, filozofii i pedagogice, mamy świadomość wypełniania misji ewangelizacyjnej Kościoła.

Drodzy Bracia i Siostry.

Z racji przeżywanych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego pragniemy wszystkim mieszkańcom diecezji świdnickiej, w przeżywanym jubileuszu jej 15-lecia, złożyć życzenia świąteczne, a także podziękować za wszelkie dowody życzliwości i ofiarną pomoc. Dziękujemy Wielkiemu Kanclerzowi Papieskiego Wydziału Teologicznego, Ks. Arcybiskupowi Józefowi Kupnemu oraz Ks. Biskupowi Ignacemu Decowi, Biskupowi Świdnickiemu, za ich troskę zarówno o duchowy, jak i materialny poziom naszych uczelni. Pragniemy wyrazić wdzięczność wszystkim Biskupom naszej Metropolii, Rektorom, Wykładowcom i pracownikom administracji wszystkich instytucji dydaktycznych, które tworzą nasze Seminarium i Papieski Wydział Teologiczny. W szczególny sposób dziękujemy duszpasterzom: proboszczom i wikariuszom za ich przywiązanie do naszej uczelni, jak również katechetom i wszystkim naszym absolwentom. Dziękujemy Wam, drodzy Bracia i Siostry, za dzisiejsze ofiary przeznaczone na utrzymanie Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej. Dzięki waszej ofiarności możemy się ciągle rozwijać i udoskonalać. Szczególnie chcemy dziś podziękować wszystkim członkom Towarzystwa Przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej, nie tylko za systematycznie co miesiąc składane ofiary na rzecz naszego seminarium, ale także za dar modlitwy ofiarowany w intencji alumnów, przełożonych oraz wykładowców Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.

Trwając w radości zmartwychwstania chcemy życzyć umiejętności odczytywania dróg swojego życia w kontekście Drogi Życia Pana, doskonalenia w sobie umiejętności umierania dla świata, by zmartwychwstawać do życia wiecznego, radości z małych, drobnych rzeczy, które stają się początkiem wzrastania w wierze i miłości. Pan zmartwychwstał – jeśli podążymy jego Drogami zmartwychwstaniemy wraz z Nim.

ks. prof. dr hab.Włodzimierz Wołyniec

Rektor PWT we Wrocławiu

ks. dr Tadeusz Chlipała

Rektor WSD Diecezji Świdnickiej

LIST REKTORA PAPIESKIEGO WYDZIAŁU TEOLOGICZNEGO WE WROCŁAWIU I REKTORA WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO W ŚWIDNICY Z OKAZJI UROCZYSTOŚCI ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO 2019 r.