Drodzy przyjaciele Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu  i Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej! Siostry i Bracia w Chrystusie!Zatrzymajmy się nad wybranymi słowami, które usłyszeliśmy w dzisiejszej liturgii Słowa.

„Witajcie!”

Bojaźń i radość towarzyszą niewiastom, które pośpiesznie oddalają się od pustego grobu Jezusa. Bojaźń powodowana jest z pewnością przeżyciami poprzedzających dni oraz stycznością z czymś, czego nie potrafią zrozumieć. Radość rodzi się powoli i może nieufnie. Nie ma w grobie Tego, którego kochały, któremu ufały i w którego uwierzyły ponieważ, jak twierdzi anioł – On żyje. Z sercami przepełnionymi skrajnymi emocjami podążają drogą, na której staje Jezus i pozdrawia ich mówiąc: Witajcie! Łatwo wyobrazić sobie reakcję niewiast: zmieszanie, radość, bojaźń. Niemniej to właśnie słowo Jezusa zdaje się dawać kres emocjom. Podobnie jak niegdyś uciszył burzę na jeziorze, tak i teraz wlewa spokój w serca kobiet.

Droga naszego dziś także upływa w pośpiechu i bojaźni. Teraz nieśmiało dołącza do nich radość – wszak wspominamy i wyznajemy wiarę w zmartwychwstanie. Przeżywanie tej radości przysłania cień epidemii i wynikającego z niej zagrożenia życia. Może właśnie dlatego bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy na swojej drodze spotkać Zmartwychwstałego, który słowem: „witajcie!” uciszy nasze przepełnione bojaźnią i pośpiechem serca.

„Nie bójcie się!”

Tak, Jezus doskonale odczytuje to co przeżywają kobiety i pragnie natychmiast zaradzić tym przeżyciom. Słowa otuchy od ukochanego Mistrza i Pana rozświetlają cienie bojaźni. Kobiety nie muszą się już domyślać, teraz wiedzą, bo widzą Zmartwychwstałego. Nie zabiera ich doczesnych trosk, nie czyni ich życia lżejszym, ale daje im coś więcej – ukazuje perspektywę, że życie jest wieczne, że można po bólu, cierpieniach i śmierci powstać z martwych. Od tej pory nic już nie odbierze nadziei kobietom, nikt nie napełni ich serc bojaźnią, gdyż ona ustąpiła miejsca pokojowi wynikającemu z przeświadczenia o życiu na wieki.

Na drodze naszego dziś – podobnie jak na drodze niewiast – właśnie teraz staje Zmartwychwstały i witając kieruje ku nam pełne pokoju przesłanie: „nie bójcie się!”. W przesłaniu tym przekazuje
i przypomina, że życie wiernych nie kończy się, że słuszna troska o doczesność musi uwzględniać perspektywę wieczności. Wreszcie, że strach, cierpienie i niepewność, które stały się udziałem Syna Człowieczego, mają swój kres w Jego zwycięstwie nad grzechem i śmiercią, do którego jesteśmy zaproszeni.

„Idźcie i oznajmijcie”

Żegnając się z niewiastami Jezus powierza im bardzo ważną misję – chce, by zaniosły jego przyjaciołom pokój, który im przekazał. Nie chce, by miały go tylko dla siebie. Pragnie, by otrzymał go każdy, kto w Niego uwierzy. Kobiety pośpiesznie wypełniają wolę Zbawiciela. Ale głoszenie Dobrej Nowiny już w tym momencie napotyka trudności. Oto pojawiają się Ci, którzy nie chcą by ludzie zobaczyli życie z perspektywą na życie wieczne, którym zależy, by podporządkować sobie ludzkie serca przepełnione bojaźnią.

Dziś Papieskiego Wydziału Teologicznego i Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej to moment podobny do tego, w którym znajdują się niewiasty z dzisiejszego fragmentu Ewangelii. Naszą misją jest by pójść i oznajmiać, że nasza nadzieja jest w zmartwychwstaniu. Nasza praca to przede wszystkim przygotowanie kolejnych pokoleń apostołów, którzy będą potrafili dostrzegać w człowieku obraz i podobieństwo Boże i przekazywać prawdę o zbawieniu. Kształcimy i wychowujemy naszych studentów, by odważnie głosili i swoim życiem świadczyli o Zmartwychwstałym. Ale także na naszej drodze pojawiają się Ci, którzy chcą przeszkodzić w głoszeniu Dobrej Nowiny. To nas nie zniechęca, ponieważ obok nich pojawia się niezliczone grono naszych Dobrodziejów, którzy wspierają nas modlitwą i ofiarą. To dzięki Nim – to dzięki Wam możemy realizować nasze zadania i powołanie.

Dziś, w trudnym dla całej ludzkości czasie, chcemy wyrazić wdzięczność za okazywaną nam życzliwość i pomoc.

Dziękujemy Wielkiemu Kanclerzowi Papieskiego Wydziału Teologicznego, Ks. Arcybiskupowi Józefowi Kupnemu oraz  Ks. Biskupowi Ignacemu Decowi, za ich troskę zarówno o duchowy, jak i materialny poziom naszych uczelni. Pragniemy wyrazić wdzięczność wszystkim Biskupom naszej Metropolii, Rektorom, Wykładowcom i pracownikom administracji wszystkich instytucji dydaktycznych, które tworzą nasze Seminarium i Papieski Wydział Teologiczny. W szczególny sposób dziękujemy duszpasterzom: proboszczom i wikariuszom za ich przywiązanie do naszej uczelni, jak również katechetom i wszystkim naszym absolwentom. Dziękujemy Wam, drodzy Bracia i Siostry, za ofiary przeznaczone na utrzymanie Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej. Dzięki waszej ofiarności możemy się ciągle rozwijać i udoskonalać. Szczególnie chcemy dziś podziękować wszystkim członkom Towarzystwa Przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej, nie tylko za systematycznie co miesiąc składane ofiary na rzecz naszego seminarium, ale także za dar modlitwy ofiarowany w intencji alumnów, przełożonych oraz wykładowców Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.

Z okazji Świąt Wielkiej Nocy życzymy obfitości b, łogosławieństwa Zmartwychwstałego, pokoju w sercach w czasie niepokoju, żywej wiary w czasie zwątpienia. Chcemy jak Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy powtórzyć głośno i dobitnie: Wszyscy przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważne mych słów. (…) Tego to właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami.

ks. prof. dr hab. Włodzimierz Wołyniec, Rektor PWT we Wrocławiu

ks. dr Tadeusz Chlipała, Rektor WSD diecezji świdnickie

zdj. – wikipedia.pl

LIST REKTORA PAPIESKIEGO WYDZIAŁU TEOLOGICZNEGO WE WROCŁAWIU I REKTORA WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO W ŚWIDNICY Z OKAZJI UROCZYSTOŚCI ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO 2020 r.