W Środę Popielcową kapłan posypuje nasze głowy poświęconym popiołem i jednocześnie wypowiada słowa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (lub: „Pamiętaj, że prochem jesteś i w proch się obrócisz”).

Ten szczególny dzień rozpoczyna w Kościele czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu. Głównym celem tego czasu jest duchowe przygotowaniu każdego chrześcijanina oraz całego Kościoła do godnego przeżycia Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Czas Wielkiego Postu, czyli 40 dni odwołuje się przede wszystkim do postu Pan Jezusa: „Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu [Świętym] na pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie odczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem». Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek» (por. Łk 4, 1-4n). W tym czasie Chrystus przygotowuje się do podjęcia publicznej działalności, rozpoczynając od głoszenia orędzia: „Nawracajcie się” Oczywiście 40 dniowy post Pana Jezusa nawiązuje do innych jakże ważnych wydarzeń w Biblii, w której ta liczba pojawia się bardzo często: 40 dni trwał potop, 40 dni przebywał Mojżesz na Synaju przed zawarciem Przymierza, przez 40 lat Izraelici wędrowali do Ziemi Obiecanej z domu niewoli, Dawid i jego syn Salomon władali Izraelem po 40 lat każdy. Prawo Mojżeszowe stanowiło, że kobieta po porodzie była uznawana za nieczystą przez okres 40 dni, po upływie których dostępowała rytu oczyszczenia. Taki rytuał przeszła Maria z Nazaretu.

Obchodzone 2 lutego święto Ofiarowania Pańskiego, nazywane było w przeszłości świętem Oczyszczenia NMP. Za każdym razem okres 40 dni lub 40 lat jest czasem pokuty i nawrócenia. Dla chrześcijan 40-dniowy post ma stanowić czas przygotowania na najważniejsze święto Zmartwychwstania Chrystusa. Okres Wielkiego Postu trwa do liturgii Wielkiego Czwartku, ktόra rozpoczyna tzw. Triduum Paschalne. Zatem widzimy, że celem Wielkiego Postu jest nawrόcenie serca człowieka ku Panu Bogu oraz pojednanie z bliźnimi.

Pomocnym nam jest w tym:

– częste sięganie po Słowo Boże, w tym pomagają rekolekcje parafialne,
– winien to być czas modlitwy, zarόwno prywatnej jak i wspólnotowej (droga krzyżowa w
parafii, Gorzkie Żale i inne),
– przygotowanie się i skorzystanie z sakramentu pokuty i pojednania,
– unikanie hucznych zabaw,

– podejmowanie pewnych postanowień mających na celu własne umartwienie i zrezygnowanie z różnych przyjemności (np. ograniczenie pokarmów, nie spożywanie słodyczy, alkoholu, przerwanie palenia papierosów itd. …) – zaoszczędzone pieniądze można przeznaczyć na pomoc potrzebującym. 

Te różne zachęty do praktyk wielkopostnych mają na celu przypomnieć nam, że najważniejszym w naszym życiu winien być Pan Bόg – jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu. Tylko On jest w stanie skutecznie kierować naszym życiem – tak jak modlimy się w modlitwie Pańskiej – „… bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi …” i uleczyć nasze zagubienie się w grzechu i pysze, a także zatrzymać na chwilę nasze ciągłe zabieganie, tak obecne w naszym dzisiejszym życiu. My jako ludzie wolni, podejmujemy te działania „spoglądając” na miłość Jezusa Chrystusa. Czas Wielkiego Postu kieruje nasz wzrok na krzyż, na którym Swoje życie oddaje Jezus

Chrystus, aby śmierć pokonać i „otworzyć” nam drzwi do Domu Ojca. Czas Wielkiego Postu – to czas wielkiej refleksji nad swoim życiem!!!, który daje nam Pan Bóg po raz kolejny w naszym życiu, bo nikt a nas nie wie czy otrzymamy następną, tak jak śpiewamy w krótkiej, ale bardzo treściwej piosence: „Nie zamykajmy serc, zbawienia nadszedł czas, gdy Chrystus puka w drzwi, może ostatni raz”. Prośmy w tym czasie Najświętszą Maryję Pannę, aby prowadziła nas w tym szczególnym czasie pod krzyż i aby nam pomogła przy nim trwać, tak jak św. Jan.

o. Zdzisław Świniarski SSCC (Sercanin Biały)