Inicjatywa została ogłoszona po obradach Rady Stałej KEP, które odbyły się 2 maja na Jasnej Górze. Jednym z głównych tematów spotkania była konieczność intensywnej modlitwy w aktualnej sytuacji społecznej i duchowej, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Hierarchowie podkreślili potrzebę wsparcia modlitewnego dla Ojczyzny, Kościoła oraz obrony życia ludzkiego od chwili poczęcia.

Abp Wojda, nawiązując do tradycji ubiegłych lat, zaapelował do biskupów diecezjalnych o włączenie wiernych w dziewięciodniową nowennę, która poprzedzi liturgiczne wspomnienie św. Andrzeja Boboli, przypadające 16 maja. „Pamiętajmy również o modlitwie w intencji wyboru Ojca Świętego” – dodał w liście skierowanym do episkopatu. Podczas wieczornego Apelu Jasnogórskiego 2 maja, metropolita gdański przypomniał o duchowej wartości modlitwy nowennowej, podkreślając jej znaczenie w trosce o pokój i dobro wspólne. „Zobowiązujemy się modlić o pokój, tak jak czyniliśmy to w poprzednich latach za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli” – mówił przed wizerunkiem Matki Bożej.

Kulminacją duchowych obchodów będzie uroczysta Msza Święta, sprawowana 16 maja w Narodowym Sanktuarium św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Liturgii przewodniczyć będzie metropolita warszawski abp Adrian Galbas SAC.

Treści nowenny oraz modlitwy za Polskę dostępne na stronie KEP.

Bobola wstąpił do jezuitów w Wilnie 31 lipca 1611 r. Po dwóch latach nowicjatu złożył śluby proste. Następnie podjął się studiowania filozofii na Akademii Wileńskiej. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, jako kleryka, posłano go do pracy pedagogicznej w jednym z kolegiów. Następnie wrócił do Akademii Wileńskiej na dalsze studia teologiczne. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1622 r. Przez kolejne 2 lata był rektorem kościoła, kaznodzieją, spowiednikiem, misjonarzem ludowym i prefektem bursy dla ubogiej młodzieży w Nieświeżu. 

Podczas swojej misjonarskiej działalności obchodził zaniedbane wioski, udzielał sakramentu chrztu i małżeństwa, wielu grzeszników skłonił do skorzystania ze spowiedzi, nawracał prawosławnych. W latach 1624- 1630 kierował  Sodalicją Mariańską mieszczan, prowadził konferencje z Pisma Świętego i dogmatyki. Został mianowany rektorem kościoła w Wilnie. Pełnił funkcję przełożonego nowo założonego zakonu w Bobrujsku. W Połocku działał w charakterze moderatora Sodalicji Mariańskiej pośród młodzieży. W kolejnych latach pracował jako kaznodzieja w Łomży, Wilnie i Pińsku- w kościele św. Stanisława, gdzie od 1652 r. oddawał się pracy misyjnej.  

Okolice Pińska (pogranicze Rusi i prawosławia) były miejscem walk. Polacy odbijali teren od Kozaków, Kozacy znów nacierali. W 1657 roku Pińsk został przejęty przez oddział kozacki. Jezuici Maffon i Bobola chronią się ucieczką i opuszczają miasto. 15 maja o. Maffon zostaje schwytany w Hodorcu i ponosi śmierć męczeńską. Bobola schronił się w Janowie (30 km od Pińska), stamtąd udał się do wsi Peredił. 16 maja do Janowa wpadły oddziały i wymordowały Polaków oraz Żydów. 

Wypytywano, gdzie jest Bobola. Andrzej chciał ratować swoje życie i uciekać użyczonym wozem, kiedy dojeżdżał do wsi Moglino, napotkał oddział żołnierzy. Zdarto z niego suknię kapłańską, półnagiego zaprowadzono pod płot, przywiązano do słupa i bito nahajami. Biciem i namowami próbowano złamać kapłana, aby wyrzekł się wiary. Upleciono mu koronę z gałązek wierzbowych (na wzór korony Chrystusowej), aby od bicia nie pękła mu czaszka. Policzkowano go tak mocno, że wybito mu zęby. 

Wyrywano paznokcie i zdarto skórę z ręki. Oprawcy skrępowali go sznurem i przywiązali do dwóch siodeł. Zmuszono Andrzeja Bobolę, by biegł za końmi popędzany kłuciem lanc. W Janowie przyprowadzono go przed dowódcę.  Ten zapytał “Jesteś ty ksiądz?”. Bobola odpowiedział “Tak, moja wiara prowadzi do zbawienia. Nawróćcie się.”. Dowódca zamachnął się szablą, ale Andrzej zasłonił się ręką. 

Następnie zawleczono go do rzeźni miejskiej, gdzie zaczęto go przypalać ogniem. Wycięto mu ciało do kości w głowie, na plecach wycięto mu skórę w formie ornatu i posypywano rany sieczką, odcięto mu nos, wargi i wyłupiono jedno oko. Kiedy z bólu stale wzywał imienia Jezus, w karku zrobiono mu otwór i wyrwano język u nasady. Następnie powieszono go twarzą do dołu. Dowódca uderzeniem szabli zakończył te nieludzkie, niewyobrażalne męczarnie Andrzeja Boboli. Stało się to 16 maja 1657 r. 

Wkrótce po tym Kozacy wycofali się z miasta, a ciało Andrzeja przeniesiono do miejscowego kościoła. Jezuici przenieśli je następnie do Pińska i pochowali w podziemiach kościoła klasztornego. Po latach zapomniano o miejscu pochówku Boboli. 16 kwietnia 1702 roku święty ukazał się rektorowi pińskiego kolegium i wskazał, gdzie w krypcie pod ołtarzem głównym znajduje się jego grób. 

Ciało znaleziono nietknięte pomimo złożenia go w wilgotnej ziemi, zachowało formę człowieka, który dopiero co zmarł. Łaski i cuda za przyczyną Andrzeja Boboli zaczęły się mnożyć. O beatyfikację zaczęto się starać w 1702 roku, niestety wojny i rozbiory przerwały proces. W 1819 r. w Wilnie Bobola ukazał się o. Korzenieckiemu, przepowiedział odrodzenie się Polski będącej wówczas pod zaborami i to, że zostanie jej patronem. Beatyfikacja odbyła się 30 października 1853 roku. 

W kwietniu 2002 r. watykańska Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów nadała św. Andrzejowi Boboli tytuł drugorzędnego patrona Polski. Od tej pory obchód ku jego czci podniesiony został w całym kraju do rangi święta. Uroczystego ogłoszenia św. Andrzeja Boboli patronem Polski dokonał kard. Józef Glemp w Warszawie podczas Mszy świętej w sanktuarium ojców jezuitów, w którym są przechowywanie relikwie Świętego, 16 maja 2002 r. 

wAkcji24.pl | Wiara | Maria Nicińska| źródło: KEP, Akcja Katolicka, obraz: św. Andrzej Bobola, reliwie św. Andrzeja Boboli w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie Adrian Grycuk Wikipedia| 8.05.2025