Niestety, także współcześnie misjonarze padają ofiarą przemocy. W 2024 roku według danych Agencji Fides zginęło 13 misjonarzy – ośmiu kapłanów i pięć osób świeckich.  

Wśród polskich misjonarzy, którzy ponieśli śmierć w trakcie swojej posługi, są franciszkanie o. Zbigniew Strzałkowski i o. Michał Tomaszek.Byli oni polskimi franciszkanami konwentualnymi, misjonarzami i męczennikami, którzy oddali życie, szerząc Ewangelię. Zostali zamordowani 9 sierpnia 1991 roku w Pariacoto w Peru przez terrorystów z organizacji „Świetlisty Szlak”.  

Pięć lat po ich śmierci rozpoczął się proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym w Peru, a w 2002 roku dokumentacja trafiła do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie. 3 lutego 2015 roku papież Franciszek ogłosił dekret o ich męczeństwie, nadając im tytuł Czcigodnych Sług Bożych. Niedługo później, 13 lutego 2015 roku, podjęto decyzję, że ich beatyfikacja odbędzie się 5 grudnia 2015 roku w Chimbote w Peru.  Po uroczystości beatyfikacyjnej zostali ogłoszeni błogosławionymi, a ich szczątki spoczywają w specjalnej kaplicy w kościele w Pariacoto. Wcześniej, 13 października 2015 roku, dokonano ich ekshumacji i złożono w nowej trumnie.

Kolejną tragiczną postacią jest Helena Agnieszka Kmieć, młoda wolontariuszka misyjna, która została zabita 24 stycznia 2017 roku w Boliwii. Od 2012 roku Helena Kmieć była zaangażowana w działalność Wolontariatu Misyjnego „Salvator”. Brała udział w projektach na Węgrzech, w Rumunii oraz w Zambii, gdzie pomagała dzieciom ulicy, ucząc je i wspierając w ich codziennym życiu.  

8 stycznia 2017 roku w ramach współpracy z Wolontariatem Misyjnym „Salvator” rozpoczęła misję w Cochabambie w Boliwii. Niestety, 24 stycznia 2017 roku zginęła tragicznie podczas napadu na ochronkę dla dzieci, w której przebywała. Została zaatakowana nożem przez napastnika i mimo udzielonej pomocy nie udało się jej uratować.   10 maja 2024 roku oficjalnie rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny.

Święty Oskar Romero (1917–1980) był arcybiskupem San Salvadoru i gorliwym obrońcą praw człowieka. W czasach brutalnych rządów junty wojskowej w Salwadorze otwarcie sprzeciwiał się przemocy i niesprawiedliwości, broniąc ubogich i prześladowanych.  

Jako zwierzchnik archidiecezji przyszło mu działać w niezwykle trudnych czasach, gdy junta wojskowa brutalnie tłumiła wszelkie przejawy oporu. Każdego miesiąca ginęło około 3 tysięcy osób. Romero otwarcie potępiał te zbrodnie i stał się głosem prześladowanych, wzywając rządzących do zaprzestania represji. Utrzymywał kontakt z rodzinami ofiar i starał się nagłośnić przypadki łamania praw człowieka.  

Nie ograniczał się jedynie do apeli skierowanych do rządu Salwadoru. Zwrócił się również do społeczności międzynarodowej, w tym do prezydenta USA Jimmy’ego Cartera, domagając się wstrzymania pomocy wojskowej i ekonomicznej dla junty. W liście do amerykańskiego przywódcy podkreślał, że władza znajduje się w rękach wojskowych, którzy nie mają skrupułów i służą jedynie oligarchii. Romero informował także Watykan o sytuacji w kraju. W 1979 roku został nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla.  

 23 marca 1980 roku, w jednej ze swoich homilii, abp Romero w dramatycznych słowach zwrócił się do rządzących:  

„W imieniu Boga, w imieniu ludu umęczonego tak długim cierpieniem, którego skargi wznoszą się do niebios i każdego dnia są większe, proszę was, błagam was, rozkazuję wam w imieniu Boga: Zaprzestańcie represji!” 

Następnego dnia, 24 marca 1980 roku, odprawiał Mszę Świętą w kaplicy szpitala Opatrzności Bożej w San Salvadorze. Gdy kończył homilię, padł śmiertelny strzał snajpera. Święty Oskar Romero pozostaje symbolem odwagi, sprawiedliwości i oddania Ewangelii, poświęcając życie w obronie najsłabszych.

Ostatnie trzy lata przyniosły wzrost incydentów przemocy wobec księży, zakonnic oraz osób związanych z Kościołem katolickim w Polsce. Napaści te budzą niepokój i stawiają pytania o skuteczność zabezpieczeń wokół duchownych oraz poszanowanie wartości społecznych. Kościół, oprócz nawoływania do pokoju i modlitwy, podejmuje działania w celu zwiększenia świadomości wiernych oraz wsparcia duchowieństwa, szczególnie w kontekście przemocy i zastraszania.

W 2020 roku w Myśliborzu doszło do brutalnej napaści na księdza na stacji benzynowej. Według informacji Prokuratury Okręgowej w Szczecinie, podczas nielegalnej demonstracji proaborcyjnej, w której uczestniczyło około 150 osób, napastnik uderzył księdza w twarz i brzuch, używając wobec niego wulgarnych słów.

W grudniu 2020 roku doszło do zamachu na księdza w Katowicach. Duchowny został zaatakowany przed kościołem, napastnik próbował go zranić ostrym narzędziem. Szybka interwencja świadków zapobiegła eskalacji sytuacji.

W październiku 2021 roku w Białymstoku doszło do napaści na księdza, który został zaatakowany przez młodego mężczyznę. Napastnik wtargnął do kościoła i pobił duchownego, po czym próbował zbiec z miejsca zdarzenia. W wyniku działań policji sprawcę szybko ujęto.

W sierpniu 2021 roku w Poznaniu doszło do ataku na księdza w jednej z lokalnych parafii. Napastnik, po wejściu do kościoła, zaczął wykrzykiwać wulgarne hasła, a następnie zaatakował księdza. Duchowny doznał obrażeń, ale udało mu się uniknąć poważniejszych konsekwencji dzięki szybkiej reakcji wiernych obecnych na miejscu.

W 2024 roku doszło do brutalnego ataku na ks. Lecha Lachowicza.  W akcie przemocy, młody napastnik zaatakował księdza metalowym toporkiem, zadając mu kilka ciosów w głowę, co spowodowało złamanie kości czaszki i rozległy obrzęk mózgu. Proboszcz, znany ze swojego oddania wiernym oraz działalności patriotycznej, doznał także poważnych obrażeń twarzy. Napastnik został spłoszony przez gospodynię plebanii, jednak jego brutalny czyn pozostawił księdza w stanie krytycznym.

W 2025 roku ks. Grzegorz Dymek został zamordowany na plebanii, 

Według informacji portalu klobucka.pl, do zbrodni doszło w piwnicy plebanii. Napastnik najpierw skrępował kapłana, a następnie go zabił.  Jak wynika z nieoficjalnych ustaleń, sprawca mógł zaatakować w momencie, gdy ks. Grzegorz Dymek wrócił do bramy automatycznej, która nie zamknęła się poprawnie. 

Śmierć misjonarzy i duchownych, którzy oddali życie za wiarę, jest bolesnym świadectwem, ale jednocześnie przypomnieniem o sile Ewangelii, której głoszenie często wiąże się z ofiarą. Zarówno polscy misjonarze, którzy zginęli na odległych kontynentach, jak i kapłani zamordowani w Polsce, pokazują, że kapłaństwo to nie tylko posługa, ale często także droga prowadząca przez cierpienie i ofiarę.

 Ich świadectwo nie zostaje zapomniane – Kościół pamięta o nich w modlitwie, a procesy beatyfikacyjne wielu z nich są wyrazem uznania ich heroizmu. Dla wierzących są przykładem niezłomności i gotowości do służby aż do końca. Ich życie i śmierć stają się przesłaniem, które przetrwa pokolenia, inspirując do odważnego dawania świadectwa wiary w dzisiejszym świecie.

wAkcji24.pl | Wiara | Maria Nicińska | zdjęcie: Męczennicy z Pariacoto – bł. Michał Tomaszek – bł. Zbigniew Strzałkowski FB | 24.03.2025