Siostry i bracia, wrócę do pytania może wydawałoby się, postawionego trochę od niechcenia. Ono może zabrzmi trochę przerażająco, ale tak naprawdę to czuje się w nim jednak dużą dozę nadziei. Autentycznej nadziei.

Od Niego chcemy też czerpać światło, bo odkrywać Bożą miłość i Bożą prawdę. A Bożą prawdę może odkrywać tylko ten, kto jest oświecony światłem Jezusa Chrystusa. Dlatego uczenie się Jezusa, czyli konfrontacja z Nim naszych pomysłów, naszych pragnień, naszych marzeń.

Siostry i bracia pamiętajmy, że to Duch Święty kieruje i rządzi Kościołem. Dociera do każdego z zakątków tego Kościoła, czyli dociera także do mnie, do ciebie. Otwórzmy się z pokorą na działanie Ducha Świętego i pozwólmy Mu się poprowadzić. Nie lękajmy się. On nas wszystkiego nauczy. Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec nam unosił. On nas wszystkiego nauczył i przypomniał wszystko, co Jezus nam zostawił. A zatem porzućmy schematy, które nam czasem towarzyszą. Dokumenty gotowe, a teraz trzeba tylko zwołać synod, żeby te dokumenty przygotować. Nie mamy jeszcze ani jednego zdania. To Duch Święty jest sprawcą tego dzieła. Pozwólmy Mu się poprowadzić. Zatem niech się nie trwoży w naszym sercu, ani się nie lęka. Wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana.

Tak mówi Słowo Boże. Przyjęte z wiarą sprawia, że człowiek odzyskuje pokój, powraca nadzieję, powraca radość. Panie Jezu, wpatrzeni w Twoje Najświętsze Oblicze prosimy Cię o przenikanie światłem Ducha Świętego, duszpasterzy i wiernych naszych decyzjalnych wspólnot. Błogosław dzieło I Synodu, aby jeszcze owocniej była wypełniona posługa słowa i sakramentów. I pomóż nam, właściwie odczytywać znaki czasu zmieniającej się rzeczywistości i z nadzieją, i z ufnością zmierzać ku przyszłości zgodnie z Twoją wolą.