Giuseppe Desa urodził się w 1603 roku w niewielkiej włoskiej miejscowości Kupertyn. Już od młodości jego życie było przepełnione modlitwą i pracą. Jako dziecko uczęszczał do szkoły parafialnej, jednak nie trwało to długo. Nauczyciele uważali go za rozkojarzonego i mającego trudności w nauce. Dodatkowo ciężka choroba, gangrena, przykuła go do łóżka na pięć lat.  

Za namową matki i stryja wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, marząc o życiu zakonnym. Początkowo przydzielono go do pracy w klasztornej kuchni, ale szybko przeniesiono go do stajni, gdzie z oddaniem wykonywał swoje obowiązki. Podczas wizytacji kardynała z Rzymu ten przypadkiem usłyszał śpiew Józefa, zobaczył jego prostolinijną postawę i zarekomendował go do kapłaństwa. Dzięki temu Józef rozpoczął naukę, choć nie było to dla niego łatwe. Cierpliwość nauczycieli była wystawiana na próbę, ale on sam powtarzał, że ich trud będzie nagrodzony w Niebie.  

Podczas egzaminu subdiakońskiego nie potrafił odpowiedzieć na pytania, ale jego szczera miłość do Matki Bożej przekonała biskupa, który postanowił go wyświęcić. Kolejne stopnie kapłaństwa również stanowiły dla niego wyzwanie, zwłaszcza konieczność zapamiętania fragmentów Biblii po łacinie. Niespodziewanie jednak wyrecytował podany cytat bezbłędnie, co zapewniło mu diakonat. Przed ostatnim egzaminem w Rzymie los ponownie się do niego uśmiechnął – egzaminatorem był kardynał, który niegdyś dostrzegł jego wartość. Wspominając dawną wizytację, kardynał ogłosił, że Józef już zdał egzamin.  

Święcenia kapłańskie przyjął 18 marca 1628 roku. Wkrótce zaczęły dziać się wokół niego niezwykłe rzeczy – ludzie byli świadkami jego lewitacji podczas odprawiania Mszy Świętej. Wieści o cudach przyciągały tłumy, ale także wzbudziły zainteresowanie inkwizycji. Święte Oficjum zakazało mu sprawowania Eucharystii i przenosiło go z klasztoru do klasztoru, choć jego sława wciąż rosła.  Józef z Kupertynu zmarł 19 września 1663 roku i został pochowany na zakonnym cmentarzu. Jego życie, choć pełne trudności, stało się świadectwem pokory i świętości.

Anatol był biskupem Laodycei w Syrii w III wieku. Pochodził z Aleksandrii, gdzie przez długi czas wykładał nauki humanistyczne oraz filozofię, w tym filozofię Arystotelesa. Został wyświęcony na biskupa pomocniczego w Cezarei Palestyńskiej, jednak w 268 roku, gdy przejeżdżał przez Laodyceę, tamtejsi chrześcijanie zatrzymali go i ustanowili nowym biskupem, ponieważ diecezja pozostawała bez zwierzchnika.  

Anatol pozostawił po sobie wiele pism dotyczących matematyki, chronometrii, metod obliczania czasu i ustalania daty Wielkanocy. Niestety, jego dzieła nie zachowały się do naszych czasów – znamy je jedynie z odniesień, które zamieścił Euzebiusz w swojej Historii kościelnej. Starożytni uważali Anatola za wybitnego uczonego i cenili jego wkład w rozwój nauki i teologii. Św. Anatol jest patronem matematyków. 

Kościół katolicki wskazuje wielu świętych, do których można zwrócić się o pomoc przed egzaminem. Jedną z nich jest św. Rita z Cascia – patronka spraw trudnych i beznadziejnych, która może przyjść z pomocą także maturzystom.

Święta Rita z Cascia, znana również jako Patronka Niemożliwych, była włoską zakonnicą augustianką, która żyła w XV wieku. Urodziła się w 1381 roku i zmarła w 1457 roku. Jest ona znana przede wszystkim z głębokiej wiary oraz cierpliwości w obliczu cierpienia.

W młodości Święta Rita wstąpiła w związek małżeński i miała dwoje dzieci. Po śmierci męża i dzieci zdecydowała się na życie zakonne. W czasie swego zakonnego życia doświadczyła stygmatów, które były oznaką jej duchowego połączenia z cierpieniem Chrystusa.

Święta Rita jest patronką wielu grup i sytuacji, w tym osób porzuconych, wdów, ofiar przemocy domowej, rodziców, osób cierpiących oraz spraw trudnych i beznadziejnych. Jej życie było pełne trudności, które pokonała dzięki głębokiej wierze, stąd jest często wzywana w sytuacjach, które wydają się niemożliwe do rozwiązania. Maturzyści, którzy odczuwają stres i obawy przed egzaminem, mogą zwrócić się do niej o pomoc i wstawiennictwo. Jej wstawiennictwo może przynieść ukojenie i dodać sił w chwilach zwątpienia.

Karol Wojtyła, zanim został papieżem, był młodym człowiekiem pełnym pasji do literatury i teatru. Po zdaniu matury w 1938 roku wielu sądziło, że podąży ścieżką aktorstwa, ale on sam doskonale rozumiał, że aby być wybitnym artystą, trzeba mieć solidne podstawy humanistyczne. Dlatego rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, rozwijając swoją wiedzę o literaturze, historii i filozofii.

Już wtedy intensywnie pisał – dramaty, poezję, refleksyjne teksty, w których widać było jego głęboką erudycję i filozoficzne podejście do rzeczywistości. Tworzył pod różnymi pseudonimami, a jego poezja była pełna intelektualnej głębi i duchowej refleksji. Wojtyła inspirował się Biblią, renesansem, a później także romantyzmem, szczególnie twórczością Norwida i Słowackiego.

Dziś, gdy przygotowujemy się do matury z nauk humanistycznych, warto pamiętać, że Jan Paweł II nie tylko patronował młodzieży, ale i sam przeszedł tę drogę – zgłębiania literatury, historii, filozofii. Jego twórczość i postawa pokazują, że nauka nie jest tylko obowiązkiem, ale także duchową przygodą, która może prowadzić do wielkich rzeczy. Może więc przed egzaminem warto zwrócić się do niego o wsparcie – zarówno jako świętego, jak i jako literata, który doskonale rozumiał wagę słowa i myśli.

Matura to wymagający czas, ale warto pamiętać, że oprócz nauki możemy liczyć na duchowe wsparcie. Modlitwa do świętych może pomóc w odnalezieniu spokoju, pewności siebie i motywacji do dalszej pracy. Każdy maturzysta może wybrać świętego, który najbardziej do niego przemawia, i prosić o wstawiennictwo. Bo chociaż egzamin to ważny moment w życiu, nie warto pozwolić, by strach go zdominował. Z wiarą i determinacją można pokonać każdą przeszkodę!

wAkcji24.pl | Wiara | Maria Nicińska | Ilustracje: F1Digitals Pixabay,  Ideogram| 21.02.2025