Akcja filmu „Kevin sam w domu” („Home Alone” – tytuł oryginalny) rozgrywa się w czasie Bożego Narodzenia, kiedy to rodzina McCallisterów przygotowuje się do wyjazdu na świąteczne wakacje. Chaos przygotowań i przypadkowy zbieg okoliczności sprawiają, że ośmioletni Kevin zostaje sam w domu. Film, pełen humoru i przygód, jest jednocześnie hołdem dla tradycyjnego świętowania w domowym zaciszu. To właśnie dom, udekorowany choinką i świątecznymi lampkami, staje się symbolem świątecznego ciepła, a Kevin, mimo początkowej radości z samotności, zaczyna tęsknić za rodziną i jednocześnie odtwarzać, na ile potrafi, atmosferę świąt. 

Twórcy filmu przypominają widzom, że święta to czas, który powinien być spędzony razem z rodziną – w duchu miłości, pojednania i wspólnoty. W końcu to tęsknota za rodziną staje się motorem działań Kevina i sprawia, że pomimo trudności, staje się odważniejszy i dojrzalszy. 

Jednocześnie film kpi z nowoczesnych form spędzania Bożego Narodzenia poza domem. Zaplanowana wycieczka do Paryża okazuje się katastrofą. Tymczasem filmowi złodzieje w okradają dom po domu całą opustoszałą dzielnicę. 

Punktem zwrotnym w historii Kevina jest jego wizyta w Kościele katolickim. Z pozoru nieistotna scena staje się fundamentem przemiany bohatera. Kevin, zmęczony swoją samotnością i przygotowaniami do obrony domu przed włamywaczami, wchodzi do Kościoła, by odnaleźć spokój i duchowe wsparcie. W tym miejscu spotyka swojego sąsiada, pana Marleya, który okazuje się kluczowym sojusznikiem w finale filmu.

Rozmowa Kevina z sąsiadem, odbywająca się w otoczeniu choinki i świątecznego ołtarza, ma głębszy wymiar. Pan Marley, podobnie jak Kevin, zmaga się z samotnością i konfliktami rodzinnymi. Ich spotkanie w Kościele staje się okazją do duchowego pojednania – zarówno dla dorosłego, jak i dla dziecka. Kevin uczy się, że odwaga i dobroć płyną z serca, ale także z wiary, która daje siłę w najtrudniejszych chwilach.

Choć w filmie nie jest to powiedziane dosłownie, to jednak nie ma wątpliwości, że Kevin jest katolikiem. Jego rodzina pochodzi z Irlandii i wiara dziadków nie jest mu w żaden sposób obca. Chłopiec modli się przed jedzeniem a w chwilach zwątpienia szuka oparcia w modlitwie w Domu Bożym. Być może niewielu widzów zwróciło na to uwagę – ale kościół w którym kręcone są filmowe sceny jest świątynią katolicką. W środku znajdują się m. in. rzeźby świętych a w ołtarzu płonie wieczna lampka, znak ciągłej obecności Boga w naszym świecie.

Znaczenie wspólnoty

Choć chłopiec czuje onieśmielenie wchodząc samemu do świątyni, widać, że jest to miejsce mu znane, miejsce w którym czuje się bezpiecznie. To bezpieczeństwo burzy dopiero spotkanie z sąsiadem. Pan Marley także jest katolikiem a jego wnuczka śpiewa w kościelnym chórze. 

Nic tu nie ma przypadkowego. To spotkanie mogło mieć miejsce tylko w kościelnych ławkach – wszędzie indziej bohater uciekłby przed przerażającym go panem Marley’em. Tutaj sąsiad nie jest już taki straszny, a nawet okazuje się sympatyczny. To spotkanie dla Kevina jest dosłownie znakiem Bożej Opatrzności. Znajomość z sąsiadem-katolikiem uratuje mu w przyszłości życie. To całkowicie jednoznaczne przypomnienie o tym, jak ważna jest wspólnota, także ta nieidealna, dotknięta różnymi problemami i konfliktami rodzinnymi

Warto zauważyć, że to nie jedyny moment w filmie, w którym Kościół odgrywa kluczową rolę. W jednej z wcześniejszych scen Kevin, uciekając przed przestępcami, znajduje schronienie na terenie kościoła, w świątecznej szopce. Symbolika tej sceny jest oczywista – szopka, będąca znakiem narodzin Chrystusa, staje się miejscem, gdzie dziecko odnajduje bezpieczeństwo i odwagę. To subtelny, lecz wymowny akcent, który przypomina o duchowym wymiarze Bożego Narodzenia.

Duchowe przesłanie filmu

Film „Kevin sam w domu” krytykowano za okrucieństwo, ale osoba wierząca nie ma obowiązku, jak Kevin, walczyć ze złem wszystkimi dostępnymi środkami? Choć napisano już wiele na temat przyczyn popularności filmu w Polsce, wydaje się, że krytycy nie chcą zauważyć jednego: mimo iż cała historia jest komiksowa i przerysowana to Boże Narodzenie jest prawdziwe. 

W obecnych produkcjach Hollywood nie tylko nie uświadczymy katolików jako pozytywnych bohaterów, ale nawet księdza. Choć Święta Bożego Narodzenia to popularny motyw filmowych produkcji, jednocześnie są one tak przygotowywane, aby nie pojawiał się w nich żaden akcent religijny. Bohaterem stał się Święty Mikołaj z reklamy napoju gazowanego, który z prawdziwym świętym nie ma już nic wspólnego. W ten sposób Boże Narodzenie to tylko moment w roku w którym ubiera się choinkę i rozdaje prezenty.

Tymczasem „Kevin sam w domu” to film, który mimo swojej lekkiej formy i humorystycznych gagów, niesie nam głębokie przesłanie. Pokazuje, że święta to nie tylko prezenty, dekoracje czy kolacje – to przede wszystkim czas refleksji, miłości i pojednania. Sceny rozgrywające się w Kościele przypominają, że duchowy aspekt świąt jest nieodzowny, a wspólnota i wiara mogą stać się źródłem siły w chwilach próby.

Twórcy filmu w subtelny sposób wplatają wartości chrześcijańskie, które uzupełniają fabułę o wymiar moralny i duchowy. Kevin, początkowo postrzegany jako psotny chłopiec, dojrzewa dzięki doświadczeniom, jakie niesie samotność, ale także dzięki refleksji, którą odnajduje w Kościele. Chris Columbus, reżyser filmu, był wychowywany w duchu katolickim i uczęszczał do katolickich szkół przez dwanaście lat swojego życia. W wywiadach wspominał, że te doświadczenia miały wpływ na jego zainteresowanie tematami biblijnymi i duchowymi. To zainteresowanie sprawiło, że został producentem filmu „Młody Mesjasz”, który opowiada o dzieciństwie Jezusa, i wspominał, że zawsze fascynował go Jezus jako postać zarówno historyczna, jak i duchowa.

Judyta Światłowska 

wAkcji24.pl | Kultura | Judyta Światłowska | Świąteczne w-Akcji | Fot. YT materiały promocyjne producentów filmu | 27.12.2024