W Maryi spotykają się dwa wymiary kobiecego powołania; spotkały się i zespoliły w sposób wyjątkowy, tak że jedno nie wykluczyło drugiego, ale przedziwnie się dopełniło. U podstaw jednego i drugiego wymiaru jest miłość.

Jeśli godność kobiety świadczy o miłości, jakiej ona doznaje, ażeby wzajemnie miłować, to biblijny paradygmat (czyli pewien wzorzec, pierwowzór, prototyp) „Niewiasty” zdaje się dopowiadać, jaki jest właściwy porządek miłości, która stanowi powołanie kobiety. Chodzi tutaj o powołanie w znaczeniu podstawowym, można by powiedzieć „uniwersalnym”, które z kolei konkretyzuje się i wyraża poprzez wielorakie „powołania” kobiety w Kościele i w świecie.

Moralna siła kobiety, jej duchowa moc, wiąże się ze świadomością, że Bóg w jakiś szczególny sposób zawierza jej człowieka. Oczywiście, Bóg zawierza każdego człowieka wszystkim ludziom i każdemu z osobna. Jednakże to zawierzenie odnosi się w sposób szczególny do kobiety — właśnie ze względu na jej kobiecość — i w sposób szczególny stanowi też o jej powołaniu.

Czytaj więcej:  https://wakcji24.pl/marek-mendyk-moralna-sila-kobiety/

Znamy taki moment w Ewangelii, kiedy Jezus mówi: „Wstań, weź swoje nosze i chodź”. Jezus mówi wprost: wyzdrowiałeś, wstań i idź! Zauważmy: Jezus nie dokonuje tego, posługując się jakimś wymyślnym rytuałem czy też terapeutyczną wodą. Jezus dokonuje tego mocą Słowa Bożego. 

To Słowo – zawsze czyste, zawsze święte, najzdrowsze. Ono wnika w nasz organizm, który nie jest ani święty, ani czysty ani też zdrowy. To Słowo jest lekarstwem na wszystkie nasze choroby. To Słowo daje życie, przywraca nadzieję. Trzeba nam z wiarą wsłuchiwać się w to co mówi Jezus. 

Słuchać Jezusa – to przyjąć na serio Jego Słowo, to pozwolić się przeniknąć Jego Słowu. Słuchać nie po to, aby więcej wiedzieć, aby zaspokoić własną ciekawość, ale przede wszystkim po to, aby poddać się w posłuszeństwie Jego woli (Łk 8, 19-21). Tak jak to czyniła Maryja i św. Józef. Oni są ludźmi głębokiej wiary i ufnej modlitwy.

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/swiatowy-dzien-chorego-marek-mendyk/

U Boga nie ma modulacji głosu: głos się nie moduluje – raz ciszej, raz głośniej. Jest Miłością i mówi do mnie wyraźnie komunikując swoją miłość. Jego miłość do mnie nie zmienia się. To jest kolejna prawda, w którą trudno uwierzyć. Bóg jest miłością doskonałą. Kocha mnie w sposób boski i tak przemawia, jak Miłość, która w sposób doskonały szuka ze mną kontaktu. 

Bóg codziennie komunikuje mi swoje słowo a w nim swoją miłość w sposób niezmienny. Cokolwiek zadzieje się w moim życiu, u Niego w relacji do mnie nic się nie zmienia. Także wtedy, kiedy jestem w grzechu, kiedy się gubię, kiedy się zatracam.

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/biskup-swidnicki-marek-mendyk-trudne-czasy/

Bo Ojczyznę można objąć tylko sercem miłującym, a dzisiaj ta miłość wydaje się zagrożona! Wszystko tak się miesza w myśl globalnej wioski, że i patriotyzm przestaje mieć znaczenie. A przecież bez serc rozpalonych troską o Ojczyznę nie sposób mówić o odpowiedzialności za naród, odpowiedzialności za kraj.

To, na czym nam zależy, staje się przedmiotem naszych działań, bo ją naszą Ojczyznę kochamy, bo ją szanujemy, bo czujemy się tu u siebie! Jak coś jest dla nas tylko zewnętrzne, bez zakorzenienia w sercu, to nam to w pewnym momencie zobojętnieje – raz się przyłożymy bardziej, a raz mniej, innym razem wcale… Bo tego nie czujemy. Łatwiej być „obywatelem świata”, bo to w końcu nie stwarza zobowiązań wobec własnej Ojczyzny.

Warto się stale zastanawiać nad budzeniem poczucia miłości do Ojczyzny. Ono zaczyna się kształtować w domu, w rodzinie, gdzie relacje bliskich są – zwłaszcza dla dziecka – niezwykle ważne, i to w każdym temacie.

Dzisiaj, trzeba to jasno powiedzieć, królują media; dawniej pielęgnowano rodzinne czytanie książki czy opowieści starszych członków rodziny, także te związane z historią. Wówczas z głosem ojca czy matki, dziadka lub babci dzieci chłonęły historię, która bardziej przemawia z ust świadków niż z chłodnych kart podręcznika.

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/biskup-swidnicki-marek-mendyk-gdy-rozum/

Życie staje się radosnym świętowaniem, kiedy na przykład małżonkowie po dniach milczenia znów zaczynają ze sobą rozmawiać, uśmiechać się do siebie. Życie staje się radosnym świętowaniem, kiedy rodzice znajdują coraz więcej czasu dla swoich dzieci. Kiedy myślą o przyszłości dla swoich dzieci nie tylko, aby nie zabrakło im środków do życia, ale przede wszystkim, żeby ich życie było przepojone, wypełnione Bogiem. 

Życie się staje radosnym świętowaniem, kiedy uznajemy i pochwalamy innych bez czekania na odwzajemnienie. Życie staje się radosnym świętowaniem, kiedy ludzie sobie nawzajem wybaczają, podają sobie rękę. Kiedy jest pokój, optymizm, poczucie prawdziwej wolności, takiej wolności, która płynie ze świadomości, że jestem człowiekiem wolnym, ale wolnym od grzechu.

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/biskup-swidnicki-marek-mendyk-pan-bog-chce/

Nie żyjemy w epoce zmian, ale przeżywamy zmianę epoki. Widzimy, jak gwałtownie zmienia się nasz sposób życia, wzajemnego odnoszenia się do siebie, przekazywania informacji pomiędzy pokoleniami. Nie pozostajemy oczywiście bez wpływu na to, jak rozumiemy, jak przeżywamy i doświadczamy swoją wiarę.

Przemiany dokonujące się w świecie, wojna u naszych granic, bolesne zgorszenia w Kościele, spadek powołań i inne problemy –  to wszystko budzi w nas poczucie zagrożenia. W takich okolicznościach zalęknieni pytamy Jezusa, tak jak uczniowie pytali Go w czasie burzy na jeziorze.

Siostry i bracia, takie wydarzenia i chwile niepokoju są dla nas wyzwaniem, wręcz przynagleniem do tego, aby szukać ratunku. Zatem patrzmy na Jezusa. To przynaglenie, by odważnie podjąć refleksję nad naszą wiarą, nad naszą chrześcijańską tożsamością. Tego, kim jesteśmy, na czym budujemy. Dokąd zwierzamy.

Więź z Chrystusem staje się naszą tarczą i obroną. Taka więź także mobilizuje i usprawnia do świadectwa wiary. Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala.

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/marek-mendyk-zmiana-epoki/

Adorowanie Boga jest zachwytem nad Jego doskonałością, miłosierdziem i pięknem. Jest kochaniem, byciem blisko, dzieleniem się, oddawaniem, zawierzeniem, słuchaniem, ciszą. Ciszą, która mówi wiele, bo jest głosem samego Boga.

Wpatrujemy się w Niego i liczymy, jak stajemy pod krzyżem Pana właśnie czerpiąc z tej błogosławionej ofiary, jaka dokonała się dla nas i dla naszego zbawienia. Adoracja za każdym razem, kiedy ją podejmujemy, pomaga nam tak naprawdę doświadczyć miłosierdzia Bożego. 

Podczas adoracji rodzi się wzruszający moment, w którym uświadamiamy sobie, że nie jesteśmy sami ze swoimi sprawami. 

Sprawami, które po ludzku wydają się dość często niezrozumiałe, beznadziejne, nie do rozwiązania.

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/marek-mendyk-mozliwosci-samego-boga/

– Przed laty św. Jan Paweł II przestrzegał: „Europejska kultura sprawia wrażenie „milczącej apostazji” człowieka sytego, który żyje tak, jakby Bóg nie istniał”. Dziś już nie jest ona tylko ukryta, ale całkowicie jawna i natrętna. Apostazja, czyli świadome wyrzekanie się związków z własną wiarą i własnym Kościołem; była zawsze postrzegana jako poważny dramat osobisty i głęboka rana zadana wspólnocie uczniów Chrystusa. Kościół pierwotny uważał ją, obok zabójstwa i cudzołóstwa, za najcięższy grzech. 

Dawniej straszyła nas liczba osób wypadających za burtę chrześcijaństwa w krajach sąsiadujących z nami (Niemcy, Francja). Można to było jakoś wyjaśnić obiektywnymi klęskami dziejowymi. Dziś, gdy żądania wypisania z Kościoła czy „unieważnienia” (zacierania) chrztu docierają do polskich parafii, nie sposób nie postawić pytania: co przeszkadza chrześcijanom czuć się w Kościele jak u siebie? Skandale? Nadużycia? A może zbyt dużo instytucji i formalności? Albo może za mało serca?

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/xxxiv-ogolnopolskie-forum-szkol-katolickich/

Nie wolno się lękać! Naszym obowiązkiem jest ostrzeganie przed złem bez względu na to, czy to się komuś podoba, czy też nie. Nie pozwólmy, siostry i bracia, na sprywatyzowanie naszej wiary, na zamknięcie Kościoła w jego zakrystiach.

Krwawym prześladowaniom chrześcijan nie da się zaprzeczyć, ale nie mniej niebezpieczne są również prześladowania ciche, podziemne i powolne, które systematycznie przemieniają myślenie i odrywają ludzi oraz całe narody od Boga i wiary. Szkalują Kościół, a w nim osoby duchowne, najczęściej posługując się kłamstwem i zastraszaniem, a także półprawdą, pozorem, podejrzeniem, którego potem nikt nie sprawdza i nie próbuje naprawić.

Nie chodzi tu wcale o oczyszczanie Kościoła, co tak energicznie podejmowali Jan Paweł II i papież Benedykt XVI, zaostrzając nawet przepisy prawa kościelnego. Nie dajmy się zmanipulować. Idzie o całkowite zniszczenie Kościoła.

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/biskup-swidnicki-marek-mendyk-w-kazdej-epoce/

Kiedy mamy do czynienia z próbą kradzieży albo zabójstwa, nikt nie ma wątpliwości, że osoba napadnięta powinna się skutecznie temu przeciwstawić. Co więcej, wszyscy świadkowie takiego wydarzenia powinni udzielić odpowiedniej pomocy osobie napadniętej czy okradanej. Dlaczego więc wobec składania fałszywego świadectwa mamy pozostać bierni? Taka postawa oznaczałaby by przyzwolenie na łamanie wszystkich dziesięciu przykazań, nie tylko tego jednego. 

Czytaj więcej: https://wakcji24.pl/marek-mendyk-walcze-o-prawde-i-kosciol/

wAkcji24.pl | Kultura | Maria Nicińska | źródło: wAkcji24.pl | 25.03.2025

wAkcji24.pl | Wiara | Maria Nicińska | źródło: Konkurs „Kadry Życia” | 23.03.2025