To wyjątkowe wydarzenie ma na celu rozbudzenie zainteresowania postacią św. Andrzeja Boboli, męczennika, jezuity i jednego z patronów Polski. Organizatorzy chcą poprzez konkurs zachęcić młodych ludzi do pogłębiania wiedzy o jego życiu i działalności, a także do refleksji nad wartościami, które reprezentował – wiarą, odwagą, miłością bliźniego i dążeniem do pojednania.

Konkurs adresowany jest do uczniów klas VI–VIII szkół podstawowych oraz uczniów szkół ponadpodstawowych. Uczestnicy będą mieli okazję zaprezentować swoje talenty literackie, tworząc teksty inspirowane duchowością i postawą świętego Andrzeja Boboli. Organizatorzy podkreślają, że oprócz rywalizacji, celem konkursu jest także rozwijanie kreatywności i wrażliwości młodych autorów.

Honorowy patronat nad wydarzeniem objęli Arcybiskup Metropolita Lubelski Stanisław Budzik oraz Dziekan Wydziału Teologii KUL, ks. prof. dr hab. Przemysław Kantyka. Dzięki ich wsparciu inicjatywa zyskuje rangę ważnego projektu o charakterze edukacyjnym i duchowym.

Szczegółowe informacje, w tym regulamin konkursu, dostępne są na stronie parafii: www.bobola.pl.
Termin nadsyłania prac upływa 3 marca 2026 roku.

Bobola wstąpił do jezuitów w Wilnie 31 lipca 1611 r. Po dwóch latach nowicjatu złożył śluby proste. Następnie podjął się studiowania filozofii na Akademii Wileńskiej. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, jako kleryka, posłano go do pracy pedagogicznej w jednym z kolegiów. Następnie wrócił do Akademii Wileńskiej na dalsze studia teologiczne. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1622 r. Przez kolejne 2 lata był rektorem kościoła, kaznodzieją, spowiednikiem, misjonarzem ludowym i prefektem bursy dla ubogiej młodzieży w Nieświeżu. 

Podczas swojej misjonarskiej działalności obchodził zaniedbane wioski, udzielał sakramentu chrztu i małżeństwa, wielu grzeszników skłonił do skorzystania ze spowiedzi, nawracał prawosławnych. W latach 1624- 1630 kierował  Sodalicją Mariańską mieszczan, prowadził konferencje z Pisma Świętego i dogmatyki. Został mianowany rektorem kościoła w Wilnie. Pełnił funkcję przełożonego nowo założonego zakonu w Bobrujsku. W Połocku działał w charakterze moderatora Sodalicji Mariańskiej pośród młodzieży. W kolejnych latach pracował jako kaznodzieja w Łomży, Wilnie i Pińsku- w kościele św. Stanisława, gdzie od 1652 r. oddawał się pracy misyjnej.  

Okolice Pińska (pogranicze Rusi i prawosławia) były miejscem walk. Polacy odbijali teren od Kozaków, Kozacy znów nacierali. W 1657 roku Pińsk został przejęty przez oddział kozacki. Jezuici Maffon i Bobola chronią się ucieczką i opuszczają miasto. 15 maja o. Maffon zostaje schwytany w Hodorcu i ponosi śmierć męczeńską. Bobola schronił się w Janowie (30 km od Pińska), stamtąd udał się do wsi Peredił. 16 maja do Janowa wpadły oddziały i wymordowały Polaków oraz Żydów. 

Wypytywano, gdzie jest Bobola. Andrzej chciał ratować swoje życie i uciekać użyczonym wozem, kiedy dojeżdżał do wsi Moglino, napotkał oddział żołnierzy. Zdarto z niego suknię kapłańską, półnagiego zaprowadzono pod płot, przywiązano do słupa i bito nahajami. Biciem i namowami próbowano złamać kapłana, aby wyrzekł się wiary. Upleciono mu koronę z gałązek wierzbowych (na wzór korony Chrystusowej), aby od bicia nie pękła mu czaszka. Policzkowano go tak mocno, że wybito mu zęby. 

Wyrywano paznokcie i zdarto skórę z ręki. 

Oprawcy skrępowali go sznurem i przywiązali do dwóch siodeł. Zmuszono Andrzeja Bobolę, by biegł za końmi popędzany kłuciem lanc. W Janowie przyprowadzono go przed dowódcę.  Ten zapytał “Jesteś ty ksiądz?”. Bobola odpowiedział “Tak, moja wiara prowadzi do zbawienia. Nawróćcie się.”. Dowódca zamachnął się szablą, ale Andrzej zasłonił się ręką. 

Następnie zawleczono go do rzeźni miejskiej, gdzie zaczęto go przypalać ogniem. Wycięto mu ciało do kości w głowie, na plecach wycięto mu skórę w formie ornatu i posypywano rany sieczką, odcięto mu nos, wargi i wyłupiono jedno oko. Kiedy z bólu stale wzywał imienia Jezus, w karku zrobiono mu otwór i wyrwano język u nasady. Następnie powieszono go twarzą do dołu. Dowódca uderzeniem szabli zakończył te nieludzkie, niewyobrażalne męczarnie Andrzeja Boboli. Stało się to 16 maja 1657 r. 

Pamięć o świętym Andrzeju Boboli ma dla Polaków szczególne znaczenie – to nie tylko wspomnienie o bohaterze wiary, ale także o człowieku, który do końca pozostał wierny swoim przekonaniom, miłości do Boga i ojczyzny. Jego życie jest świadectwem odwagi, poświęcenia i niezłomności, które wciąż mogą inspirować kolejne pokolenia Polaków. Konkurs „Święty Andrzej Bobola – Patron Polski” stanowi piękny sposób uczczenia jego pamięci – poprzez słowo, refleksję i twórczość literacką. 

wAkcji24.pl |  Kultura | Maria Nicińska | źródło: Archidiecezja Lubelska|
04.11.2025