W Belgii wprowadzono przepisy, które mogą budzić kontrowersje wśród konserwatywnych obserwatorów. Pracownicy seksualni, na mocy nowego prawa, uzyskali możliwość podpisywania formalnych umów o pracę i zostali objęci pełną ochroną pracowniczą, podobną do tej, z której korzystają przedstawiciele innych zawodów. To posunięcie jest postrzegane przez niektórych jako krok w stronę „rewolucji społecznej”, podczas gdy katolicy widzą w nim kolejny etap demontażu tradycyjnych wartości.

Zgodnie z ustawą, pracownicy seksualni w Belgii mają teraz prawo do odmowy świadczenia usług i mogą przerwać interakcję z klientem w dowolnym momencie. Regulacja ma również zapewnić im dostęp do ubezpieczenia zdrowotnego, płatnego urlopu, świadczeń macierzyńskich, zasiłków dla bezrobotnych oraz emerytur. Wprowadzono również przepisy dotyczące godzin pracy, wynagrodzeń oraz środków bezpieczeństwa, takich jak obowiązkowe przyciski alarmowe w miejscach pracy.

Pracodawcy, aby prowadzić działalność w tej branży, muszą spełniać rygorystyczne wymogi, w tym uzyskać odpowiednie zezwolenia. Osoby z wyrokami za przestępstwa seksualne lub handel ludźmi są wykluczone z możliwości prowadzenia działalności w tym sektorze. Nałożono także obowiązek zapewnienia czystej pościeli, prezerwatyw i innych środków higienicznych w miejscach pracy.

Belgia stała się pierwszym krajem w Unii Europejskiej, który wprowadził tak kompleksowe przepisy dotyczące pracy seksualnej. Choć Niemcy i Holandia od lat legalizują prostytucję, nie zdecydowały się na tak daleko idące rozwiązania.

Przeciwnicy nowego prawa wskazują jednak, że regulacje nie rozwiązują kluczowych problemów. Stygmatyzacja pracowników seksualnych, ryzyko związane z przemocą oraz sytuacja osób przebywających w Belgii nielegalnie pozostają nierozwiązane. Krytycy obawiają się również, że regulacja może przyczynić się do normalizacji zjawiska, które w wielu środowiskach wciąż jest uznawane za moralnie wątpliwe.

Czy inne kraje Unii Europejskiej pójdą w ślady Belgii? Czy może zareagują, wzmacniając opór wobec legalizacji pracy seksualnej? Wiele wskazuje na to, że nowa regulacja rozpocznie szeroką debatę na temat granic wolności gospodarczej i moralności w Europie.

– Belgia nakłada obowiązek zatrudnienia na etacie osób trudniących się prostytucją, tymczasem w Polsce ludzie pracujący w normalnych zawodach często nie mogą tego etatu zdobyć – stwierdza gorzko dziennikarka Judyta Światłowska.

W kontekście dyskusji o prawach pracowniczych warto zwrócić uwagę na sytuację w Polsce. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS), na koniec 2023 roku na podstawie umów zlecenia i pokrewnych pracowało w Polsce ponad 2,3 miliona osób. Dla wielu z nich była to główna forma zatrudnienia, co budzi kontrowersje ze względu na brak stabilności i ograniczone prawa pracownicze związane z takimi umowami.

Krytycy często wskazują, że takie zmiany prowadzą do „normalizacji” tego, co powinno być traktowane jako problem społeczny, a nie kwestia zawodowa. Belgia wysyła sygnał, że prostytucja na etacie to zawód jak każdy inny, ignorując fakt, że większość ludzi w tej branży nie trafia tam z wyboru, ale z konieczności lub przez przymus ekonomiczny. Jak zauważył Ben Shapiro, „normalizacja” takich praktyk to strategia, która ma na celu ukrycie rzeczywistości za fasadą praw człowieka i ochrony pracowników.

Legalizacja nie rozwiązuje kluczowego problemu: dlaczego tak wiele osób trafia do tej branży? Zamiast eliminować przyczyny – ubóstwo, brak edukacji, brak wsparcia dla kobiet w trudnej sytuacji – państwo legitymizuje proceder, który jest często owocem systemowych zaniedbań.

Zwolennicy belgijskiej ustawy wskazują na poprawę bezpieczeństwa i warunków pracy, ale krytycy mogą argumentować, że bezpieczeństwo jest tylko fasadą. Obowiązkowe przyciski alarmowe czy zapewnienie środków higienicznych to kroki kosmetyczne. Prawdziwe zagrożenie – przemoc, wyzysk, a przede wszystkim psychiczne i emocjonalne konsekwencje pracy seksualnej – pozostają nierozwiązane.

Co więcej, trudno uwierzyć, że takie regulacje rzeczywiście wyeliminują „podziemie” seksualne. Wręcz przeciwnie – legalizacja może prowadzić do rozrostu sektora nielegalnego, który unika regulacji, podatków i kontroli. To klasyczny przykład, jak interwencja rządu w gospodarkę tworzy więcej problemów, niż rozwiązuje – temat, który od dawna podkreślał Friedrich Hayek i inni konserwatywni myśliciele.

Belgijskie przepisy wpisują się w szerszy trend „liberalizacji wszystkiego” w Europie Zachodniej, co ma na celu maksymalizację wpływów podatkowych i formalizację każdej działalności. Przeciwnicy mogą jednak zadać pytanie: czy wszystkie środki są akceptowalne, jeśli przynoszą dochód państwu? Praca seksualna może przynieść miliony euro z podatków, ale czy warto to robić kosztem społecznej moralności i godności ludzkiej? A co jeśli prostytucja na etacie stanie się jeszcze bardziej atrakcyjna dla osób w trudnej sytuacji materialnej?

– Zmiany w prawie belgijskim będą miały charakter głębszy dla społeczeństwa – uważa Judyta Światłowska. – Skoro jest możliwość zatrudnienia pracownika seksualnego na etacie, to de facto istnieje możliwość legalnego tworzenia takich miejsc pracy w przedsiębiorstwach. W pierwszym kroku mogą to robić hotele, gdzie obok portiera, konsjerża czy kucharza można będzie zatrudnić pracowników seksualnych. Tak jak dzisiaj w wielu otrzymujemy przy noclegu ofertę zniżki masaż czy zabiegi kosmetyczne, hotel z własnymi pracownikami seksualnymi będzie także zachęcać do korzystania z ich usług, jako czegoś normalnego. Prostytucja na etacie może sprawić, że efekcie osób parających się najstarszym zawodowem świata w Belgii może być więcej niż dzisiaj – mówi Światłowska. 

Dziennikarka uważa, że nie ma barier by pracowników seksualnych zatrudniać w przedsiębiorstwach, które niewiele mają wspólnego z szarą strefą. – Formalizując „etat pracownika seksualnego” usuwamy barierę wstydu – mówi Światłowska. – Prostytucja na etacie może więc pojawić się oficjalnie w belgijskich przedsiębiorstwach niezależnie od ich dotychczasowej głównej działalności. Dzisiaj w ramach pakietu świadczeń dla zarządu czy kadry menedżerskiej może być dostęp do klubu fitness czy spa, za chwilę będzie to także  dostęp do klubu uciech. A w największych firmach takie kluby będą po prostu częścią przedsiębiorstwa w ramach „optymalizacji kosztów”… I nawet nie będzie można tego krytykować, bo przecież już według prawa  „pracownica seksualna” w niczym nie jest gorszy od asystentki, menedżerki czy księgowej – uważa Światłowska.  

Kościół katolicki przypomina, że każda osoba ludzka, stworzona na obraz i podobieństwo Boga (Rdz 1,27), posiada niezbywalną wartość i godność, która powinna być chroniona i promowana. Praca seksualna, choć uznawana przez niektórych za „wybór zawodowy”, w swej istocie sprowadza ludzkie ciało do przedmiotu handlu, co stoi w sprzeczności z katolickim spojrzeniem na ludzką seksualność jako dar, który znajduje swoje pełne spełnienie w relacji miłości, wierności i otwartości na życie w małżeństwie.

Prawodawstwo, które usiłuje regulować pracę seksualną, może wydawać się krokiem w stronę ochrony osób pracujących w tej branży. Papież Franciszek wielokrotnie wskazywał na konieczność zwalczania współczesnych form niewolnictwa, w tym prostytucji, i apelował o podejmowanie działań na rzecz wyzwolenia osób uwikłanych w ten proceder. Prostytucja na etacie to jednak nadal prostytucja.

Kościół naucza, że troska o człowieka nie powinna ograniczać się do legalizacji jego sytuacji, lecz powinna prowadzić do stworzenia warunków, w których każdy będzie miał możliwość życia w godności, wolności i bezpieczeństwie. W tym kontekście ważnym zadaniem państwa jest wsparcie osób, które często podejmują pracę seksualną z powodu ubóstwa, przymusu lub braku alternatyw, oraz promowanie działań zmierzających do ich reintegracji społecznej i zawodowej.

Prostytucja na etacie nie jest rozwiązaniem problemu. Kościół ostrzega przed społecznymi konsekwencjami normalizacji pracy seksualnej jako zawodu. Takie podejście może prowadzić do jeszcze większego uprzedmiotowienia ludzkiego ciała i banalizacji seksualności. Jak naucza św. Jan Paweł II w swojej teologii ciała, seksualność ludzka jest głęboko związana z osobowym wymiarem człowieka i nie powinna być redukowana do poziomu transakcji komercyjnej.

Prostytucja na etacie w Belgii, to prawo z pozoru ukierunkowane na ochronę pracowników seksualnych, stoi w sprzeczności z nauczaniem Kościoła o godności osoby ludzkiej i moralnym wymiarze ludzkiej seksualności. Katolicka odpowiedź na te wyzwania powinna być zarówno krytyczna, jak i konstruktywna, oferując alternatywy, które naprawdę promują dobro wspólne i integralny rozwój człowieka.

wAkcji24.pl | Wiara | AWN | Ilustracja: Ideogram | 9.12.2024