W Diecezji Świdnickiej istnieje kilka miejsc, gdzie adoracja wieczysta trwa każdego dnia. Jednym z nich jest parafia pw. Chrystusa Króla w Głuszycy, która należy do wyjątkowej grupy zaledwie 36 parafii w całej Polsce, prowadzących nieustanną adorację. Tam, w kaplicy Wieczystej Adoracji przy ul. 11 Listopada 6a, wierni trwają przy Jezusie przez całą dobę, dzień po dniu, w duchu głębokiej modlitwy i czuwania.

Innym miejscem szczególnego skupienia eucharystycznego jest klasztor Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji w Kłodzku, mieszczący się przy ul. W. Łukasińskiego 34. Wspólnota ta otacza Jezusa Eucharystycznego nieustanną modlitwą, wspierana duchowo przez osoby z grupy Eucharystycznej Straży Honorowej. Wspólnota ta skupia kobiety i mężczyzn, którzy pragną wspierać klaryski poprzez swoją obecność przed Najświętszym Sakramentem – zarówno w dzień, jak i w nocy. Ich cicha, wierna modlitwa jest znakiem oddania i miłości do Chrystusa.

Również w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Ząbkowicach Śląskich trwa nieustanna adoracja. Świątynia ta, znajdująca się przy ul. Grunwaldzkiej 8, jest jednym z kościołów jubileuszowych wyznaczonych przez biskupa świdnickiego Marka Mendyka. Adorację prowadzą tu Mniszki Klaryski od Wieczystej Adoracji, wspierane przez osoby świeckie z III Zakonu Świętego Franciszka. Siostry zachęcają przechodniów, by – choćby na chwilę – zatrzymali się, weszli do kościoła i spotkali się z Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie. Na stronie internetowej wspólnoty można znaleźć świadectwa oraz refleksje sióstr o mocy i pięknie tej modlitwy.

Oprócz tych miejsc, w Diecezji Świdnickiej jest również kilka innych świątyń, w których adoracja Najświętszego Sakramentu trwa codziennie przez przynajmniej kilka godzin. Są to:

• Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Kłodzku (ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego 1),
• Kościół pomocniczy pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Dzierżoniowie (ul. Klasztorna),
• Parafia pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Wałbrzychu (ul. 11 Listopada 9),
• Sanktuarium św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Świdnicy (ul. Kotlarska 19),
• Kaplica Miłosierdzia Bożego w Lądku-Zdroju (ul. Kościelna 24), działająca przy parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.

Siła i piękno jest w tym, które adoracja pokazuje, demonstruje, czyli w Najświętszym Ciele Jezusa Chrystusa. On jest naszą radością. On jest źródłem tego wszystkiego, co jest nam potrzebne do codzienności.- bp Marek Mendyk. 

Adorowanie Boga jest zachwytem nad Jego doskonałością, miłosierdziem i pięknem. Jest kochaniem, byciem blisko, dzieleniem się, oddawaniem, zawierzeniem, słuchaniem, ciszą. Ciszą, która mówi wiele, bo jest głosem samego Boga.

Wpatrujemy się w Niego i liczymy, jak stajemy pod krzyżem Pana właśnie czerpiąc z tej błogosławionej ofiary, jaka dokonała się dla nas i dla naszego zbawienia. Adoracja za każdym razem, kiedy ją podejmujemy, pomaga nam tak naprawdę doświadczyć miłosierdzia Bożego. 

Podczas adoracji rodzi się wzruszający moment, w którym uświadamiamy sobie, że nie jesteśmy sami ze swoimi sprawami. Sprawami, które po ludzku wydają się dość często niezrozumiałe, beznadziejne, nie do rozwiązania.– bp Marek Mendyk

Już od X wieku w klasztorach chrześcijańskich zaczęła się kształtować tradycja, by jedną z kaplic przeznaczyć wyłącznie na wystawienie Najświętszego Sakramentu. Ta praktyka stała się szczególną formą oddawania czci obecnemu w Eucharystii Chrystusowi. Nowy nurt pobożności eucharystycznej rozwinął się za sprawą św. Franciszka z Asyżu, który mocno podkreślał obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie i zachęcał do modlitwy adoracyjnej. Z czasem z tej modlitwy rozwinęło się specjalne nabożeństwo polegające na adoracji Najświętszego Sakramentu wystawionego w monstrancji.

Znaczący wpływ na pogłębienie tej duchowości miał Sobór Trydencki (1545–1563). Podczas jego obrad szczególną uwagę zwrócono na eucharystyczny wymiar Mszy Świętej – nie tylko jako wspólnotowego upamiętnienia Ostatniej Wieczerzy, ale również jako ofiary. Teologiczna refleksja soboru stała się impulsem do dalszego rozwoju praktyk adoracyjnych.

Wieczysta adoracja, czyli nieustanna modlitwa przed Najświętszym Sakramentem, jako osobne nabożeństwo narodziła się na początku XVI wieku w katedrze w Mediolanie. Z biegiem czasu rozprzestrzeniła się na inne mediolańskie kościoły. Do Rzymu tradycję tę przyniósł św. Filip Nereusz w 1548 roku. Jej znaczenie docenił papież Klemens VIII, który rozszerzył tę praktykę na wszystkie kościoły w Wiecznym Mieście.

W Polsce wieczysta adoracja zaczęła być obecna pod koniec XVIII wieku. Obok formy rotacyjnej, w której adoracja trwa kolejno w różnych kościołach i kaplicach danej diecezji, powstały także miejsca szczególne, gdzie Najświętszy Sakrament jest wystawiony nieprzerwanie, w tym w Diecezji Świdnickiej.  

wAkcji24.pl | Wiara |Maria Nicińska|źródło i obrazy: DAI Kaplica Wieczystej Adoracji w parafii pw. Chrystusa Króla w Głuszycy, kościół pw. św. Jerzego i św. Wojciecha w Kłodzku, Ideogram|  15.06.2025