Biskup Ignacy Dec: Historia modlitwy różańcowej

Powstanie modlitwy różańcowej w Kościele łączymy z osobą św. Dominika i św. Franciszka z Asyżu założycieli zakonów żebraczych. Przekaz historyczny głosi, że św. Dominik wprowadził tę modlitwę w Kościele na polecenie samej Matki Bożej. Modlitwa różańcowa miała stać się. pomocą w oddaleniu herezji albingensów, inaczej zwanych katarami, którzy głosili, że to nie Bóg stworzył świat, ale diabeł. Schizma rozpowszechniła się w południowej Francji. Jak się okazało modlitwa różańcowa okazała sie skuteczna. Modlitw różańcowa stała się ulubioną modlitwą ludu. Nawet nazwano Różaniec „brewiarzem ludu”.

Osobne święto Matki Bożej Różańcowej zostało ustanowione w dowód wdzięczności za zwycięstwo odniesione pod Lepanto 7 października 1571 r. Przypomnijmy, że niedaleko tego miasta flota chrześcijańska, głównie hiszpańska i wenecka, odniosła zwycięstwo nad flotą turecką. W ten sposób została na pewien czas zahamowana inwazja Islamu na Zachód. Zwycięstwo nastąpiło – jak mówią historycy – dzięki wzmożonej modlitwie różańcowej, którą polecił papież Pius V. Jako wotum wdzięczności za to zwycięstwo wprowadził w kalendarzu liturgicznym osobne święto poświęcone Matce Bożej Różańcowej.

W szczególny sposób modlitwa różańcowa przyjęła się w Polsce. Pokochał ją nie tylko prosty lud, ale Różaniec brali do ręki przedstawiciele wyższych warstw społecznych. W muzeach przechowały się różańce Batorego, Sobieskiego, Żółkiewskiego, Zamojskiego, Witosa.

Różaniec towarzyszył ludziom nie tylko za życia.

Do dzisiaj wkładamy Różaniec do trumny, w ręce ludzi odchodzących do wieczności. Jest on dla ludzi odchodzących z tej ziemi – jakby przepustką do nieba.

W ciężkich czasach ostatniej wojny Różaniec był zbiorową modlitwą podczas oblężeń i bombardowań. Za kolczastymi drutami obozów sporządzano sobie różaniec z razowego chleba, chociaż go przydzielano w tak głodowych porcjach.

W miesięczniku „Msza Święta” (1972) złożył kiedyś autor podpisujący się brat Łukasz, takie oto świadectwo: W czasie okupacji jechał pociągiem z Tarnowa do Krakowa. Na stacji w Bochni pociąg zatrzymano na dłuższy postój. Podróżnym kazano wyjść na peron i przystąpiono do kontroli dokumentów i bagaży. Opisujący to zdarzenie wspomina, że w czasie wyjmowania dokumentów z kieszeni wypadł mu na ziemię Różaniec. Oficer niemiecki zauważył to i zapytał co to jest. „Podniosłem ręką Różaniec – wspomina ów człowiek – i pokazałem go Niemcowi. Spojrzał na mnie i powiedział : ”Tym razem do Reichu nie pojedziesz”. Dla tego człowieka było to wielkie przeżycie. Uwierzył, że swoje ocalenie zawdzięczał Różańcowi.

Modlitwę Różańcową zalecają papieże. W ciągu ostatnich trzech wieków ukazało się blisko 150 dokumentów papieskich poświęconych modlitwie różańcowej. Leon XII ogłosił miesiąc październik miesiącem różańcowym. Papież Paweł VI nazwał Różaniec „streszczeniem całej Ewangelii”.

Wielkim miłośnikiem modlitwy różańcowej był św. Jan Paweł II. Jego sekretarze zaświadczają, że często leżał krzyżem w swojej kaplicy z Różańcem w ręku. Wiemy, że poszerzył modlitwę różańcową o tajemnice światła.

Do modlitwy różańcowej wezwała nas na początku poprzedniego wieku sama Maryja. Swą wolę wyraziła w objawieniach w Fatimie, w roku 1917. Trójka pastuszków: Łucja, Franciszek i Hiacynta, widziały Ją zawsze z Różańcem w ręku. Kilkakrotnie też dzieci słyszały wezwanie „odmawiajcie Różaniec”. Dlatego wypełniamy życzenie Maryi, jeśli modlimy się na Różańcu.

Biskup Ignacy Dec: Struktura modlitwy różańcowej.

Modlitwę Różańcową rozpoczynamy Wyznaniem wiary. Bez wiary każda modlitwa, także i różańcowa, nie miałaby znaczenia. „Im silniejsza będzie wasza wiara, tym większą zasługę będzie miał Różaniec”- powiedział św. Ludwik (Grignon de Montfort). wielki czciciel Matki Bożej i piewca modlitwy różańcowej.

Poszczególne tajemnice spinają jakby 2 złote klamry. Pierwsza, początkowa klamra to Modlitwa Pańska, modlitwa zostawiona Kościołowi przez samego Chrystusa. Jest to wzór dla każdej innej modlitwy. Prosimy w niej na pierwszym miejscu o dary duchowe, o wzrost Królestwa Bożego, o wypełnianie woli Bożej, a potem o dary doczesne.

Druga klamra, klamra zamykająca każdą tajemnicę – to słowa chwały oddawanej Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, Bogu w Trójcy Osób Jedynemu. Rozważaniu każdej tajemnicy towarzyszy modlitwa, którą zwiemy „PozdrowieniemAnielskim” W pierwszej części tej modlitwy pozdrawiamy Maryję. Pozdrawiamy Ją tak, jak pozdrowił Ją anioł w Nazarecie w czasie zwiastowania: „Zdrowaś Maryja”, bądź pozdrowiona Maryjo. Jesteś łaski pełna. Pan z Tobą. Dodajemy słowa św. Elżbiety wypowiedziane do Maryi w czasie nawiedzenia „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc twego łona”.

Maryja z pewnością bardzo się cieszy, gdy Jej te słowa przypominamy, gdy Jej tak wiele razy powtarzamy. Druga część pozdrowienia anielskiego została ułożona przez ludzi Kościoła. Prosimy Maryję: „módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. A więc prosimy Maryję o pomoc w dwóch ważnych sytuacjach: „teraz”. Prosimy, aby Maryja o nas pamiętała i za nami się wstawiała „teraz”, teraz, gdy trwa życie, gdy jest nam ciężko, gdy niesiemy krzyże, gdy nas przygniata ciężar codziennych obowiązków i wydarzeń.

Prosimy także o pamięć Maryi, w godzinę śmierci naszej. Dla wszystkich wybije kiedyś godzina śmierci. Jest ona zakryta przed naszymi oczyma, ale na pewno kiedyś nadejdzie dla każdego z nas. Chwila śmierci jest decydującą o wieczności. Wielu ludzi bardzo boi się śmierci. Jakże to jest ważne, że prosimy Maryję, aby była przy nas w godzinie śmierci, aby się wtedy zwłaszcza za nas modliła, gdy będziemy odchodzić z tej ziemi.

W czasie wypowiadania „Zdrowasiek” nasza myśl przebiega przez zbawcze wydarzenia Chrystusa i jego matki. W tajemnicach radosnych jesteśmy w Nazarecie, jesteśmy u św. Elżbiety, potem w Betlejem i w Jerozolimie. Rozważamy tajemnicę wejścia Syna Bożego w naszą historię.

W tajemnicach światła patrzymy na Jezusa w czasie Jego publicznej działalności. W tajemnicach bolesnych rozważamy Jego mękę i boleść Maryi./ . W części chwalebnej ogarniamy myślą chwałę Jezusa w Zmartwychwstaniu, Wniebowzięciu i Zesłaniu Ducha Świętego. Wpatrujemy się także w chwałę Maryi w niebie.

Rozważając w poszczególnych częściach Różańca tajemnice z życia Chrystusa i Maryi przywołujemy także do tego rozważania nasze radości, bóle i chwile uniesienia. Mamy możliwości włączenia naszych życiowych radości, cierpień i wyrzeczeń do wydarzeń Chrystusa i Maryi.

Biskup Ignacy Dec: Wartość różańca dziś

Świat można zmienić przez modlitwę i pokutę. Modlitwa Różańcowa w historii chrześcijaństwa i naszej narodowej historii w chwilach zagrożeń. Jesteśmy w trudnym czasie naszej historii. Jesteśmy świadkami jak wraca w nasze życie społeczno-polityczne komunizm, Wchodzimy w nowe zniewolenie. W życiu społeczno-politycznym toczy się walka o przyszły kształt Polski. Ma się rozstrzygnąć czy Polska będzie krajem katolickim, szanującym swoją ponad tysiącletnią chrześcijańską historię, czy będzie krajem laickim, neutralnym światopoglądowo.

Nie mówmy, że my nic nie możemy zmienić, gdyż nie pełnimy ważnych funkcji społecznych. Możemy dużo zmienić naszą modlitwą. Możemy wiele wartości obronić naszym Różańcem.

Moi drodzy, miłośnicy modlitwy różańcowej, jesteście potrzebni Kościołowi i Narodowi. Możemy przyczynić się do wzrostu dobra w Kościele i w Narodzie właśnie przez twoją modlitwę i ewangeliczne życie. Dlatego bądźmy obecni w życiu Kościoła i Narodu przez naszą modlitwę, przez nasz Różaniec. Bierzmy do ręki różaniec w różnych okolicznościach naszego codziennego życia: modlitwa różańcowa jest dobra na każdy czas. Można nią sie modlić niemal we wszystkich
sytuacjach naszego codziennego życia.

Niech Różaniec będzie przyjacielem naszego życia. Z Różańcem w ręku idźmy dalej w w przyszłość. Z Różańcem w ręku stawajmy się lepszymi ludźmi, lepszymi ojcami, matkami, dziatkami. Z Różańcem w ręku pomagajmy drugim, pomagajmy Kościołowi i naszej drogiej Ojczyźnie.

Biskup Ignacy Dec