Ewangelia na 15 sierpnia w Uroczystość Wniebowzięcia NMP (Łk 1,39-56)

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:

„Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.

Wtedy Maryja rzekła:

Wielbi dusza moja Pana,

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą

wszystkie pokolenia.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.

Święte jest imię Jego.

A Jego miłosierdzie na pokolenia i pokolenia

Nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia,

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem,

pomny na swe miłosierdzie.

Jak obiecał naszym ojcom

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Dzisiejszy tekst ewangeliczny ukazuje nam Maryję, która dowiedziawszy się, że jej krewna Elżbieta oczekuje dziecka, pospiesznie i z radością wyrusza w drogę. Maryja poszła z pośpiechem do Elżbiety, bo uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane od Pana… Przyjęcie słowa i wiara w nie, zmieniło całe życie Maryi… Piękne i radosne jest spotkanie Maryi i Elżbiety. Maryja przynosi krewnej Jezusa, który zostaje rozpoznany nie tylko przez Elżbietę, lecz również przez jej dziecko, które w łonie aż podskoczyło z radości. Ewangelista Łukasz opowiadanie o spotkaniu Maryi i Elżbiety kończy pięknym hymnem Uwielbiaj duszo moja Pana, który znamy po nazwą Magnificat.

Maryja głośno wyraża nadprzyrodzone uczucia, wyśpiewuje radość swoją i świata. Jest to jedyny tekst, który ułożyła Maryja, a raczej Ten, którego nosiła pod sercem, przemawia przez Jej usta. W nim Maryja wysławia Boga, nazywając Go Zbawcą, Bogiem miłosiernym, wszechmocnym, tym, który jest sprawiedliwy. Napełniona radością wielbi Stwórcę, bo wielkie rzeczy uczynił Jej Wszechmocny. Maryja, świadoma godności, którą została obdarzona, pokazuje, w jaki sposób należy odpowiadać na otrzymany dar. Oto chce dzielić radość ze swoją krewną, również matką i służyć jej pomocą w ostatnich dniach przed przyjściem na świat Jana Chrzciciela. Nie wierzymy samotnie, ale wierzymy wraz z całym Kościołem. 

Kościół jest wspaniałym darem Bożym. Wraz z Kościołem i w Kościele możemy głosić wszystkim ludziom, że Chrystus jest źródłem życia, że jest On obecny, że jest On wielką wartością, której pragniemy. On daje nam siebie samego (w swoim słowie, w Eucharystii) i tym samym daje nam Boga. Ten, kto wierzy i przyjmuje Chrystusa, ma przyszłość, bo On daje nam życie w obfitości. Tajemnica Wniebowzięcia NMP rzuca światło także na nasze losy.

Maryja z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Ta prawda naszej wiary mocno akcentuje także niezwykłą godność naszego ciała. Jest ono dziełem Boga, a wszystko, co Bóg stworzył, „było bardzo dobre”. Wzięcie Maryi z ciałem do nieba to znak nadziei dla każdego z nas, że Bóg również nasze ciała, które tutaj na tym świecie są poddane chorobom, cierpieniu, procesowi starzenia się, a po śmierci zniszczeniu, przemieni w ciała uwielbione. Jako chrześcijanie wierzymy nie tylko w nieśmiertelność duszy, ale również w zmartwychwstanie w ciele. Stąd konieczna jest troska o godność i świętość naszego ciała.

 Św. Paweł Apostoł napisał na ten temat: 

Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nieznający Boga poganie. Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości (1Tes 4,3-5.7). 

Zatem wniebowzięcie NMP jest zapowiedzią naszego powrotu do wiecznego domu z duszą i ciałem. Zwycięstwo Maryi daje nam, pielgrzymującym nadzieję na podobny wynik naszych zmagań z siłami zła. Niebo, zmartwychwstanie i życie wieczne jest ostatecznym celem człowieka wierzącego.

Jakże żal ludzi, którzy odrzucają wieczne szczęście w Bogu, odrzucają niebo i innych jeszcze pociągają za sobą. Są to ludzie, którzy nie liczą się z Bożym prawem, ale próbują ustanawiać w świecie swoje, ludzkie porządki. Trwa nieustanna walka między cywilizacją życia a cywilizacją śmierci. Życie otrzymane od Boga jest cennym skarbem, który zawsze trzeba przyjmować, kochać i bronić na każdym etapie rozwoju. Ci, którzy nie liczą się z Bożym porządkiem w świecie, chcą także podważyć zamysł Boży w stosunku do małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety. Żadna władza nie ma kompetencji do zmiany Bożego zamysłu. 

Wypraszaj, o Maryjo Wniebowzięta, potrzebne łaski nam wszystkim tutaj zgromadzonym i wszystkim za których się modlimy. Rodzicom daj miłość, która jest gotowa przyjąć każde poczęte życie, ale też przetrwać wszelkie trudności. Młodym pokazuj drogi i perspektywy na przyszłość. Dzieci otocz płaszczem swej opieki, by nie uległy zgorszeniu. Matko najlepsza, królująca nam, módl się za nami! Naucz nas wierzyć, tak jak Ty wierzyłaś! Matko godna miłości! Naucz nas miłować Boga i naszych bliźnich, tak jak Ty ich miłujesz! Zawierzamy naszą przyszłość Odwiecznemu Słowu, które stało się ciałem i Tobie pokorna służebnico Pańska. Amen

Bp Adam Bałabuch