Ta sama pieśń płynie codziennie do Boga z Jasnej Góry, z sanktuarium Pani Jasnogórskiej. Z miejsca, które często nazywamy duchową stolicą narodu polskiego. To właśnie tam, 26 sierpnia 1956 roku zostały uroczyście złożone, odnowione Jasnogórskie Śluby Narodu, a błogosławiony Prymas Tysiąclecia kardynał Stefan Wyszyński był wówczas więziony w klasztorze w Komańczy. 

Miłość Polaków do Maryi jest oparta na zmyśle wiary całego Kościoła, który szczególnym szacunkiem otacza Matkę Bożą. W czytanej 3 maja Ewangelii odkrywamy szczególny dar, który otrzymaliśmy od Jezusa. Tuż przed swoją śmiercią na krzyżu Jezus powierza Janowi swoją Matkę. W tej scenie wszyscy możemy się odnaleźć. Jan jest obrazem każdego z nas osobna. Ale Jan również reprezentuje cały Kościół. Chrystus daje Kościołowi swoją Matkę Maryję. W ten sposób staje się Ona szczególną opiekunką i orędowniczką całego Kościoła i wszystkich Jego dzieci. 

I również z biegiem naszego życia i z biegiem dziejów Polska dojrzewa, nasza miłość do Maryi, Królowej Polski także. Ona się zmienia. Kochać Maryję to znaczy przede wszystkim naśladować Jej Syna. Bez tego nie możemy mówić o miłości do Maryi. Każdy z nas wie doskonale, że nie zawsze czymś łatwym jest naśladować Jezusa. Ale to jest najpiękniejsza z dróg. Niełatwa. Jeśli każdy z nas, Polaków, będzie starał się naśladować Jezusa, to w efekcie również cała Polska jako kraj będzie podążać za Nim.

Przypominał nam o tym papież Jan Paweł II, kiedy przybył po raz pierwszy do ojczyzny po 1989 roku, kiedy na nowo niejako odzyskaliśmy wolność. I papież nie zachwyca się samą wolnością, ale pokazał wtedy narodowi polskiemu Dekalog. Według jakiego prawa, według jakiej moralności trzeba nam żyć. 

Często jesteśmy tak jak dziecko: kiedy wszystko jest dobrze, nie zwraca uwagi na matkę, nie patrzy, gdzie ona się znajduje, nie szuka jej. Ale kiedy popada w tarapaty, trudności, wtedy szybko biegnie do niej, by szukać ukojenia, przytulenia, ratunku czy dobrej rady i ochrony. I tak dzieje się niestety również z narodem polskim. Za każdym razem, kiedy zaczyna być nam dobrze i lepiej się powodzi, to tracimy z oczu i Pana Boga, i Bożą Opatrzność, i Matkę Najświętszą. Ale kiedy przychodzi problem, to szybko szukamy Matki, szukając ratunku, orędownictwa, wsparcia, by nas ochroniła.

Trzeba nam jednak sięgnąć po tą mądrość już zawczasu, wcześniej, byśmy o tym nigdy nie zapomnieli, kto jest najważniejszy i jakim prawem powinniśmy się kierować. Dzisiaj tak łatwo przychodzi nam o tym zapominać, dokonując naszych wyborów. Dzisiaj tak łatwo nam przychodzi zapominać o sakramentach, o Eucharystii.

Zresztą daleko nie trzeba szukać. Chociażby w naszej miejscowości po raz kolejny odbyły się uroczystości państwowe, które pomijają Eucharystię, Mszę Świętą i wspólną modlitwę za Ojczyznę. Dzisiaj, kiedy przychodzimy właśnie do świątyni, by dziękować za dar wolności, jednocześnie o tą wolność chcemy prosić. Chcemy dziękować za wszelkie łaski i o kolejne łaski chcemy prosić. By już tutaj na ziemi nasze życie upodabniało się, choć pewnej mierze, do tego życia w Królestwie Niebieskim.

Już teraz, tutaj,  na ziemi mamy czynić świat lepszym, piękniejszym. To jest jedno z naszych powołań jako chrześcijan, nie tylko jako Polaków. By czynić ten świat coraz wspanialszym poprzez składanie w darze kolejnych obszarów naszego życia, naszej codzienności w ręce Boga za wstawiennictwem Maryi. I wtedy i nasze życie, i nasza codzienność, i nasza Ojczyzna stanie się po prostu lepsza.

wAkcji24.pl | Opinie  | ks. Jakub Klimontowski | Ilustracje: OpenAI | 3.06.2024