Pierwszą i podstawową relacją, jaką człowiek nawiązuje w życiu, jest relacja właśnie z   mamą. Te więzy są niezbędne dziecku do prawidłowego rozwoju i przetrwania. Oparte na poczuciu bezpieczeństwa i świadomości, ze dziecko jest potrzebne i dostrzegane, determinują sposób, w jaki  w życiu dorosłym człowiek nawiązuje relacje z innymi ludźmi.

To właśnie ta pierwsza więź daje nam poczucie, że świat jest bezpiecznym miejscem, a my jesteśmy ważni i wartościowi. Odnosi się to tego tematu psychologia, mówiąc że taką podstawową więź pomiędzy matką a dzieckiem nazywa się przywiązaniem, które z kolei powstaje dzięki kontaktowi emocjonalnemu, werbalnemu, wzrokowemu i dotykowi. To pozwala mózgowi noworodka na rozwój.

W całości środowiska wychowawczego rodzina najdłużej oddziałuje na dziecko. Wpływ rodziców jest najsilniejszy we wczesnych stadiach rozwoju. Zasadniczą podstawę więzi emocjonalnej dziecka z matką stanowią wspólne życie i cele, ponieważ właśnie na tej płaszczyźnie dochodzi do głębokiego poznawania siebie nawzajem, wytwarzają się upodobania, zwyczaje i  tradycje.

Przywiązanie można określić jako źródło, z którego nurtem płyną najpiękniejsze ludzkie uczucia takie jak miłość, przyjaźń, wierność, zdolność do poświęceń. Matka ma znaczenie wyjątkowe i kluczowe w życiu dziecka, odpowiada ona na sygnały wysyłane przez malucha, otacza go opieką, zapewnia poczucie bezpieczeństwa   i obdarza miłością.

Każdy z nas ma potrzebę bycia kochanym i akceptowanym, dlatego miłość matki odgrywa ogromną rolę w życiu dziecka i nie  nie kończy się, gdy dziecko osiągnie dojrzałość- usamodzielni się.  Uczucie, które dziecko otrzymuje od rodziców, co pozwala mu odkrywać świat i siebie. Kiedy jesteśmy wspierani i kochani od najmłodszych lat, zdobywamy pewność siebie i wiarę we własne możliwości. Cechuje nas  stabilność emocjonalna oraz umiejętność nawiązywania relacji z innymi ludźmi. Łatwiej radzimy sobie w trudniejszych sytuacjach. Nie boimy się rozwoju. Poznajemy swoje pasje, stawiamy sobie cele i staramy się je zrealizować.

Mama jest szczególną osobą w życiu każdego z nas, otwiera przed nami świat, uczy dobroci i łagodności. Kobieta nosi dziecko pod sercem- przez dziewięć miesięcy ona i maleństwo są jednym, powstaje między nimi nierozerwalna relacja. Nawet jeśli w którymś momencie życia znajdą się na dwóch różnych końcach świata, to żadne z nich nie zapomni o drugim. Jest to piękna, niezniszczalna więź. Matka kocha swoje dziecko bezinteresownie, jest gotowa oddać mu wszystko. Dba o jego szczęście, zdrowie i dobrobyt. To właśnie ona jest piastunką relacji rodzinnych, których nas uczy.

W tym momencie warto przytoczyć wypowiedzi osób, które odpowiedziały na ankietowe pytanie Kim jest dla mnie moja mama? dla magazynu Tak Rodzinie, nr 5 (71) MAJ 2013).

Mama to dla mnie radosne poranki nad gorącymi naleśnikami i kakao z magiczną mocą mobilizacji i dodawania odwagi. To długie opowiadania nad talerzem gorącej zupy o tym, co się dzisiaj wydarzyło. Kolacje, przy których rozwiązuje się „życiowe rozterki”, i krzyżyk na czole na dobranoc. Z taką mamą jak moja na zawsze pozostaje się dzieckiem.

Moja mama to najlepsza baza przepisów i sztuczek kulinarnych na świecie. Żaden blog, strona internetowa czy książka kucharska jej nie dorówna. Oczywiście nie tylko to. Mama to ciepło domu, to jego niepowtarzalny smak i zapach. To też ludzie, których tylko ona potrafi do siebie przygarnąć – siła sprawcza naszych spotkań w komplecie. Mama jest także najlepszą szkołą umierania dla drugiego człowieka w codzienności, w najprostszych sytuacjach. I wreszcie, Mama to radość, która potrafi się cieszyć wyłącznie z tego, że jestem.

Moja mama jest dla mnie wyzwaniem. Tym pozytywnym, motywującym do działania. Jest swoistym ideałem, który staram się dogonić. Nie przypomina perfekcyjnych kobiet z żurnali. Chodzi w dresach i rzadko się maluje, przez co jest nadzwyczaj naturalna. Jest wzorem kobiety skromnej i wdzięcznej, a także spełnionej. Nie potrafię wyobrazić sobie trudu, który włożyła w wychowanie 6 dzieci, za co ją szczerze podziwiam. Mama jest dla mnie wzorem kobiety i matki i życzę sobie, bym w przyszłości potrafiła być choćby namiastką tak wielkiej osoby.