Każdego dnia w wypadkach drogowych ginie niemal 4,000 osób. Wielu z nich to młodzi ludzie, którzy mieli przed sobą całe życie. Zatrzymując się na chwilę w obliczu tej tragicznej liczby, każdy użytkownik drogi powinien zadać sobie pytanie o własne postawy i wybory na drodze. Światowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków Drogowych to moment, by spojrzeć na nasze działania za kierownicą i zastanowić się, jak możemy przyczynić się do zmniejszenia liczby ofiar.

Św. Jan Paweł II o potrzebie solidarności z ofiarami wypadków drogowych

W 2002 roku, podczas Dnia Pamięci, św. Jan Paweł II przypomniał wiernym o znaczeniu tego dnia: „Każdego roku, w tę niedzielę, jesteśmy zaproszeni do wspomnienia ofiar wypadków drogowych. Proszę Pana, aby przyjął w swej miłości wszystkich, którzy tragicznie zginęli w wypadkach drogowych, powierzam czułej miłości Naszej Matki wielu rannych, często trwale niepełnosprawnych, także ich rodziny i apeluję do wszystkich o okazanie im solidarności.” Papież wzywał również kierowców do wzajemnego szacunku, rozwagi i odpowiedzialności na drodze. Jego słowa, choć wypowiedziane wiele lat temu, wciąż pozostają aktualne, niosąc przesłanie głębokiego szacunku i troski o wszystkich dotkniętych tragedią na drodze.

W Polsce Światowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków Drogowych jest obchodzony od 2006 roku dzięki inicjatywie Krajowego Duszpasterstwa Kierowców oraz MIVA Polska. W trzecią niedzielę listopada wierni gromadzą się w parafiach, aby modlić się za tych, którzy stracili życie lub ucierpieli w wypadkach drogowych, a także za ich bliskich. Obchody te to wyraz solidarności, ale też przypomnienie, że każdy wybór za kierownicą ma wpływ na życie innych ludzi.

Szczególne miejsce pamięci w Polsce stanowi pomnik „Przejście” w Zabawie k. Tarnowa, przy Sanktuarium bł. Karoliny Kózkówny. Monument, wraz z aleją pamięci i krzyżami, jest nie tylko przestrzenią modlitwy, ale także refleksji nad kruchością ludzkiego życia i odpowiedzialnością każdego z nas za ochronę życia na drogach.

Światowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków Drogowych jest dniem, który jednoczy nas wszystkich wokół wartości życia i wzajemnego szacunku. Każdego roku w trzecią niedzielę listopada pamiętajmy o tych, którzy stracili życie na drogach, wspierajmy ich bliskich i podejmujmy decyzje na drodze z szacunkiem dla życia i troską o bezpieczeństwo. Dzień ten zachęca do refleksji nad faktem, że każda podróż, każdy przejazd, każde życie są darem – i muszą być chronione przez każdego z nas.

W obliczu tak ogromnych strat ludzkich, które co roku przypominają nam o kruchości życia na drodze, Światowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków Drogowych staje się czasem nie tylko żałoby, ale i nadziei. Nadziei, że każda modlitwa, każda chwila refleksji, każdy apel o rozwagę przyniosą owoce w postaci większej odpowiedzialności i troski o drugiego człowieka. Niech wspomnienie ofiar wypadków drogowych przypomina nam o naszym obowiązku dbania o życie – zarówno własne, jak i innych. Dziękujemy wszystkim, którzy tego dnia jednoczą się w modlitwie i przypominają, jak wielką wartość ma każde ludzkie życie.

Przez pamięć o ofiarach starajmy się, aby ich śmierć nie poszła na marne – by była dla nas przestrogą i inspiracją do tworzenia bezpieczniejszej kultury na drogach. Wybór odpowiedzialności to akt miłości bliźniego, szczególnie w codziennych sytuacjach za kierownicą, gdy każdy nasz wybór może oznaczać różnicę między życiem a tragedią.

Gdy ksiądz jest świadkiem wypadku, podczas którego mogą być poszkodowani, powinien się zatrzymać. Jeśli na miejscu zdarzenia są już służby ratunkowe – nie przeszkadzając im w akcji ratunkowej – przedstawia się: „Jestem księdzem katolickim i jeśli to możliwe, chcę na chwilę podejść do osoby rannej, aby pomodlić się i udzielić rozgrzeszenia. Proszę wskazać odpowiedni moment”.

Kierujący działaniami powinien być w biało-niebieskiej kamizelce z napisem: „Kierujący Działaniami Ratowniczymi”. Jeśli nie będzie widoczny, należy zapytać: Kto kieruje akcją?

Podchodząc do poszkodowanej osoby, można powiedzieć: „Jestem księdzem katolickim. Jeśli mnie słyszysz i jesteś osobą wierzącą, to proszę wzbudź żal za grzechy, a ja udzielę rozgrzeszenia”.

Po rozgrzeszeniu można użyć też formuły: „Władzą otrzymaną od Stolicy Apostolskiej udzielam ci odpustu zupełnego i przebaczenia wszystkich twoich grzechów. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen”.

Jeśli nie uda się podejść do poszkodowanego, to można pomodlić się i udzielić rozgrzeszenia z odległości kilku metrów. Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny lub nie wiemy, czy życzyłby sobie przyjęcie sakramentu, należy użyć formuły warunkowej. W przypadku większej liczby poszkodowanych, których życie jest zagrożone, można udzielić absolucji ogólnej.

Bardzo prosimy funkcjonariuszy Policji, Straży Pożarnej oraz Służb Medycznych o zrozumienie i pomoc w umożliwieniu kapłańskiej posługi, gdyż dla rannego to wielka pomoc duchowa, a dla rodziny – w razie śmierci poszkodowanego – ogromna pociecha.

Ks. dr Marian Midura – Krajowy Duszpasterz Kierowców
Ks. Jerzy Kraśnicki – zastępca, dyrektor MIVA Polska

wAkcji24.pl | Kultura | WSA, Zródło: EWTN.pl , | Instrukcja dla księży źródło: Opoka.org.pl |  Fot. Węzeł drogowy w Poznaniu, fot. własna | 16.11.2024